Survivalowy koszmar po cesarce
Survivalowy koszmar po cesarce
Survivalowy koszmar po cesarce – to następny odcinek znakomitej książki Anny Rychter, Trener Duszy o życiu codziennym kobiet we współczesnej Polsce.
Dalszy ciąg przygód Jesiennej, kiedy to wspomina swój survivalowy koszmar po urodzeniu Mrówki.
Survivalowy koszmar po cesarce
Pamięta, jak leżała po cesarce i kiedy minął najgorszy ból, zaczęła być cholernie głodna. A tu nic. Totalna głodówka. Można było tylko zwilżać wargi szpatułką owiniętą mokrą watą. Świeżo urodzona Mrówka leżąca obok w plastikowym koszyku na kółkach darła się wniebogłosy, mleko z piersi leciało Jesiennej aż na kolana, bo miała „nawałę pokarmową”, szew na brzuchu zrobiony jakąś czarną żyłką bolał i ciągnął jak nakrochmalony, a sztywne końcówki nici przebijały różową szpitalną koszulę z dekoltem aż do pępka. Do tego dochodziła jeszcze krew jakby dziesięciu miesiączek naraz, wydobywająca się z brutalnie opróżnionej macicy i przesiąkająca przez wszystkie możliwe podkłady. Kręciło się jej w głowie, sutki miała obgryzione przez uczącą się ssać rozwścieczoną Mrówkę i przez pięć długich dni była nieziemsko głodna. Survivalowy koszmar.
Ale na szczęście Paweł nie miał operacji brzusznej, ani nawały pokarmowej, więc chyba szybko będzie mógł zacząć normalnie jeść i wrócić do pełni sił.
Okazało się, że potrzebował na to dwóch tygodni…
C.D.N.
strona, gdzie można kupić całą książkę:
https://novaeres.pl/katalog/tytuly?szczegoly=trener_duszy,druk
Sztuka przetrwania
Sztuka przetrwania (inaczej: surwiwal z ang. survival) – rodzaj aktywności człowieka skierowanej na gromadzenie wiedzy i umiejętności związanych z przetrwaniem w warunkach ekstremalnych.
Sztuka przetrwania jako samodoskonalenie
Jeden z czołowych surwiwalowców w Polsce, Krzysztof J. Kwiatkowski, autor pierwszej polskiej książki poświęconej surwiwalowi: “Survival po polsku” (wyd. 1996, 2001, 2015, 2017), przeciwstawia okazjonalnemu surwiwalowi rekreacyjnemu specyficzną formę samodoskonalenia ustawicznego, wyzwalającego własną aktywność (rozumianą jako “niebycie bezradnym”), kształcącego “orientację w rzeczywistości”. Nazywa tę postawę “surwiwal jako modus vivendi – sposób życia”. W jego opisie surwiwal jest multidyscyplinarny: łączy podstawową wiedzę z psychologii, fizjologii, medycyny i ratownictwa, botaniki, fizyki i chemii, geografii, meteorologii, traperki, itp. Dotyczy w tym samym stopniu przetrwania na odludziu w górach lub w lesie, jak i trzęsienia ziemi, wichury, pożaru czy powodzi, a także uniknięcia skutków ludzkiej agresji czy autodestrukcji (depresji, nałogów itp.). Gromadzona wiedza, doskonalona w indywidualnych bądź grupowych ćwiczeniach, ma prowadzić do ogólnej sprawności psychofizycznej, której specyfikę Kwiatkowski nazywa “stałą gotowością do ratownictwa”.
Jego zdaniem zajmowanie się surwiwalem (nie tożsame z “uprawianiem” – jak sportu) nie wiąże się ze szczególnymi predyspozycjami fizycznymi czy psychicznymi, lecz w konsekwencji w naturalny sposób prowadzi do rozwoju wielu funkcji psychofizycznych organizmu. Autor uważa, że surwiwal wymaga refleksyjności, stałego wzbogacania indywidualnego doświadczenia. Ponieważ obszarem zainteresowania surwiwalu jest “ekstremum” oraz bezpieczne przekraczanie indywidualnych barier i zahamowań – może się przyczynić do zwiększenia zrównoważenia psychicznego i odporności na stres. Celem sztuki przetrwania jest przede wszystkim wzrost zaradności i skuteczności w działaniach. W swojej najnowszej wersji książki (2015) autor wskazuje na znaczenie umiejętności rozpoznawania osobistych zagrożeń i konfrontowania tego z własnym potencjałem. Podkreśla znaczenie woli przetrwania, ale – w przeciwieństwie do innych autorów – dokonuje jej porównania z instynktem przetrwania, opisuje jej elementy składowe, a następnie dokonuje przedstawienia uwarunkowań wzmagających wolę przetrwania, bądź osłabiających ją. Książkę objął patronatem Program III Polskiego Radia (2015).
W lipcu 2008 odbyła się pierwsza w Polsce konferencja naukowa poświęcona surwiwalowi zorganizowana przez Wyższą Szkołę Zawodową w Białej Podlaskiej przy współudziale AWF z Warszawy i Krakowa. W wyniku prowadzonych rozważań została wydana praca zbiorowa – pierwsze polskie naukowe opracowanie na temat surwiwalu.
Jedną z istotnych postaci propagujących w praktyce surwiwal jest Ryszard Franciszek Makowski, który wprowadzał jego elementy do pracy z trudną młodzieżą, kiedy był dyrektorem zakładu poprawczego w Laskowcu. Niezależnie od niego surwiwal w resocjalizacji stosował z powodzeniem Krzysztof J. Kwiatkowski. Surwiwal stosowany w resocjalizacji jest jedną z bardziej skutecznych metod oddziaływania na wychowanków.
https://pl.wikipedia.org/wiki/Sztuka_przetrwania
#trenerduszy