Puzzle czaszek
Puzzle czaszek – To następny wiersz jednego z moich ulubionych poetów, mojego przyjaciela ze studiów na reżyserii, Stefana Chazbijewicza.
Stefan, jak zawsze z wielką sensualnością porusza się po mistycznych obszarach miłości, ludzkiej duszy i natury. “Puzzle czaszek” to jego kolejny wiersz, który tu zamieszczam.
Puzzle czaszek
Co robić
kiedy pojawiają
się wspomnienia
Wyraziste jak stare
filmy
rozmagnesowane
czasem
Leżące na starych
półkach
puzzle czaszek
masek
wypożyczonych do
gry paciorków
Może miłość
pisana laserem
Słońcem
Wspomina nas
białą kredą na tablicy
W świecie kwantów
nic się nie zmieniło
Sokrates stoi w
bezruchu,
kilka godzin w jednym
miejscu
I będą o tym pamiętać
zawsze
jest jak fotografia
wśród wojowników
męstwa i prawdy
W nicości
w pustce
w ciszy
i pełnym słońcu
pod drzewem
Wszystko
każdy drobiazg
Jest katastrofą
Albo absolutem
Gra szklanych paciorków
Gra szklanych paciorków (niem. Das Glasperlenspiel) – jest ostatnią powieścią niemieckiego pisarza Hermanna Hessego. Prace nad książką autor zaczął w 1931 roku, została ona wydana w Szwajcarii w 1943 roku po tym, jak wcześniej jej publikację odrzucono w nazistowskich Niemczech. O powieści wspomniał sam pisarz przy okazji wręczenia mu Literackiej Nagrody Nobla w roku 1946. Gra szklanych paciorków jest dosłownym tłumaczeniem z niemieckiego, ale sama książka była opublikowana także pod tytułem Magister Ludi (łac. „mistrz gry”), takim tytułem określany jest główny bohater powieści. Zwrot magister ludi może być ponadto rozumiany jako gra słowna, w łacinie znaczy on bowiem także „nauczyciel szkoły elementarnej” („ludus” to zarówno „gra”, jak i „szkoła (podstawowa)”).
https://pl.wikipedia.org/wiki/Gra_szklanych_paciork%C3%B3w
Hermann Hesse
Hermann Karl Hesse, ps. Emil Sinclair (ur. 2 lipca 1877 w Calw, zm. 9 sierpnia 1962 w Montagnoli w kantonie Ticino) – prozaik, poeta i eseista niemiecki o poglądach pacyfistycznych. Okazjonalnie również rysownik i malarz.
Laureat Nagrody Nobla w dziedzinie literatury w 1946 r. Z uzasadnienia jury otrzymał ją „za inspirującą twórczość, która w swoim rozwoju ku śmiałości i głębi reprezentuje zarówno klasyczne ideały humanisty, jak i wysokie wartości stylu”, za „szlachetnie podniosłą i różnorodną poezję, która zawsze wyróżniała się świeżością natchnienia i rzadko spotykaną czystością ducha”, a także za „talent epicki i dramatyczny”.
Autor powieści o kontekście egzystencjalnym, nawiązujących do filozofii buddyjskiej oraz psychoanalizy, których tematem jest zazwyczaj samotne poszukiwanie harmonii i głębi duchowej w skłóceniu ze społeczeństwem (Wilk stepowy, Siddhartha). W opinii Tomasza Manna jego twórczość należy do „szczytowych i najczystszych dokonań naszej epoki”.
https://pl.wikipedia.org/wiki/Hermann_Hesse
#poezja #liryka