Kogo masz do kochania

Kogo masz do kochania, albo “Zaplanowałem” to nowy, piękny wiersz Wojciecha Hübnera ze zbioru “myśli spod kopuły”, które od jakiegoś czasu publikuje na moim blogu pod zakładką – poezja.

 

 

 

 

Kogo masz do kochania

 

 

 

ZAPLANOWAŁEM

 

Będę cię budził łaskotaniem,
Albo pocałunkiem.
Przyniosę śniadanie,
Rogalik ciepły lub bułkę.
I żebyś w dniu zabieganym,
Przypadkiem nie zapomniała,
Wypiszę ci na dłoni mazakiem,
Kogo masz do kochania.
Wieczorem będę opowiadał historie.
Jeśli chcesz to łzawe,
Takie, że się łzami
Deszcz zaleje nawet.
Albo radosne.
Albo takie, że się jabłka w sadzie
Zarumienią sprośnie.
Na kolację podzielimy się sobą.
Uczta nader łapczywa.
I nakryję cię nocy kołdrą,
Byś zasnęła szczęśliwa.
A ja będę czuwał , tym się będę trudził
By cię księżyc ze swą mafią,
Przypadkiem nie zbudził.

Nawet Bóg i diabeł tak nie potrafią.

 

Wojciech Hübner

 

https://www.facebook.com/wojciech.hubner.5/posts/1290912387639739

 

 

 

Wojciech Maciej Hübner

Wojciech Maciej HübnerWojciech Maciej Hübner urodził się 11 stycznia 1964 roku w Łodzi. W 1983 roku zajął II miejsce w XXIV Łódzkiej Wiośnie Poetów. Autor tekstów piosenek do spektaklu «Przyjaciel Wesołego Diabła» według Kornela Makuszyńskiego w reżyserii Józefa Zbiróga (Teatr Nowy w Łodzi 1984). Publikował swoje wiersze w «Ziemi Kaliskiej», na antenie Łódzkiej Rozgłośni Polskiego Radia, w internecie. Współpracuje jako autor tekstów piosenek z Chórem UTW w Łodzi. Działa w grupie wolontariatu AktywniPlus.

 

https://www.facebook.com/wojciech.hubner.
5?fref=ts

 

 

 

 

Miłość

Miłośćuczucie, typ relacji międzyludzkich, zachowań, postaw. Często jest inspiracją dla dzieł literackich lub malarstwa. Stanowi ważny aspekt psychologii, filozofii i religii, np. w chrześcijaństwie definiowana jest jako “dążenie bytu do dobra”, uważana jest za najważniejszą cnotę (1 Kor 13,13) oraz sens życia człowieka.

 

Miłość erotyczna

Miłość platoniczna

Miłość wzniosła, wyidealizowana, wolna od seksu i zmysłowości, przyjacielska, bezinteresowna, lojalna i wierna. Stanowi motyw w literaturze i sztuce od czasów renesansu.

 

Koncepcja miłości platonicznej wywodzi się z pism Platona (w szczególności z jego Uczty). Współczesne znaczenie ma jednak niewiele wspólnego z pierwowzorem. U Platona miłość była drogą wiodącą ku wyższym formom poznania, od miłości cielesnej, w szczególności homoseksualnej, ku poznaniu ideom dobra i piękna. W okresie renesansu, starano się pogodzić nauki Platona z chrześcijaństwem, które potępiało homoseksualizm. Doprowadziło to do reinterpretacji Platona, początkowo przez włączenie w tę koncepcję również miłości heteroseksualnej, a następnie poprzez wypracowanie pojęcia miłości platonicznej, jako miłości czysto duchowej.


#milosc