Kocie niebo
Kocie niebo – to kolejny z fantastycznych tekstów o kotach, autorstwa Agaty Oriany Kwahs na moim blogu.
Agata jest wspaniałym muzykiem i świetną osobą.
Poznałem ją kiedy występowała u mnie w Teatrze ŚwiętochłOFFice.
Zauważyła na FB, że koty to moja miłość i przesłała mi kilka figlarnych tekstów o nich.
“Kocie niebo” to następny z nich.
Kocie niebo
Kocie niebo nie jest dla każdego.
Tam idą ci, co umieją
los koci rozświetlić nadzieją.
Wystarczy gdy deszcz i gdy słota
jedzenie wystawić dla kota
nie zamknąć w piwnicy okienka
niech dzikus się więcej nie lęka.
Stare koce przynoszą wariaci
nie sprawdzając czy to się opłaci
wciskają w drewnianą je skrzynkę
przytulniej już jest odrobinkę.
Kocięta bezdomne i ślepe
od razu miewają się lepiej
a kotkę dłoń ciepła poklepie.
W kocim niebie pamiętają o tym
że są tacy, co kochają koty
w różnych miejscach rozstawiają budki
całkiem duży kotek, czy malutki
może poczuć ich działania skutki
gdy się ciut na własnych łapach słania
gdy zły człowiek zewsząd go przegania.
Kocim niebem zawiaduje anioł.
Znów miauczenie słyszy i przystanął.
Z Ziemi całej płyną doń sygnały
że się ludziom będą serca otwierały.
Koty będą mieć szczęśliwe życie
ktoś się nimi zajmie należycie
i nie trafią więcej z domu na ulicę.
W kocim niebie czekają na wieści
czy się w głowach taka wizja zmieści
czy wymruczą ją mantrą zwierzęta
czy ją człowiek jak pin zapamięta.
Koci anioł tylko się uśmiecha
Twoja dobroć nie przejdzie bez echa
w kocim niebie znów będzie uciecha!
Powitają Cię piękne kiciusie
najedzone, spokojne, milusie.
Do harmonii doprowadzą duszę
oszczędzone jej będą katusze.
Może coś tam zbroiłeś za życia
bardziej miałeś niż lgnąłeś do bycia
teraz wdzięczna wybroni cię kicia.
niebo
1) siedziba najwyższego bóstwa lub istot nadludzkich (np. bogowie, aniołowie);
2) najwyższa kraina zaświatów utożsamiana zwykle z niebiańskim rajem. Oba znaczenia nie muszą się wykluczać, czasami nawet składają się na jedną, złożoną koncepcję nieba, lecz wówczas często rozróżnia się niebo wyższe i niższe lub niebo rozumiane w sensie ścisłym i bardziej metaforycznym. W wierzeniach rel. niebo w rozumieniu fiz. i niebo w sensie rel. są najczęściej ze sobą utożsamiane. Niebo może być siedzibą najwyższego z bogów, zwierzchniej postaci panteonu lub Boga religii monoteistycznych. Dla staroż. Izraelitów niebo stanowiło świadectwo istnienia Boga i jego stwórczej mocy, przypominało też o potrzebie miłości Boga i zarazem o jego trosce o swoje stworzenie; dopiero później (od Księgi Daniela) niebo zaczęto kojarzyć z wiecznym życiem zbawionych. W chrześcijaństwie niebo rozumie się jako nowy sposób istnienia człowieka po śmierci, a mianowicie jako uczestnictwa w życiu wiecznym Boga. Religie politeistyczne czyniły boga niebiańskiego zwierzchnikiem całego panteonu (wyraźnie jest to widoczne w indoeur. tradycji, np. Zeus, Jowisz), nawet jeżeli inne postaci bogów lub inne istoty duchowe mają również swoją siedzibę w niebie Rezydują one wtedy w niższych, często wyraźnie oddzielonych od siebie częściach nieba; czasami niebo bywa utożsamiane z bóstwem (np. chiń. Tian i jego wcześniejsza personifikacja Shangdi). Na ogół niebo lub najwyższy bóg niebiański uchodzą za prawodawców i sędziów, bywają świadkami przysiąg karzącymi wiarołomców. Często obiekty kosm. (planety, gwiazdy) są nie tylko uważane za siedziby bogów, ale bywają utożsamiane z samymi bogami niebiańskimi (np. w Mezopotamii). Do tak rozumianego nieba ludzie nie mają dostępu.
https://encyklopedia.pwn.pl/haslo/niebo;4009296.html
#Kot #Koty #Niebo #Poezja #Wiersz
Przepiękny wiersz. Pani Kwahs “widzi sercem” rzeczy i sprawy niedostrzegalne, nieodczuwalne dla wielu innych ludzi. To wielki dar.
też tak uważam.
“Powitają Cię piękne kiciusie
najedzone, spokojne, milusie.”
Wierzę, że, po bardzo bolesnym czasie pożegnania tak właśnie będzie.
Pięknie!
Słowo o “niebie”: jest jeszcze jedno znaczenie “nieba”: STAN DUSZY. Kiedy człowiek jest szczęśliwy, czuje się dobrze, (duchowo) często mówi wprost “jestem w niebie”. I odwrotnie: gdy jest po niezwykle traumatycznych przejściach, swoje doświadczenia opisuje jako “przeżyłem piekło”… Naturalnie, może się to też odnosić do świata materialnego, ale ja tu odnoszę się wyłącznie do odczuwania stanu ducha. “Ból duszy” jest czymś strasznym, jest zjawiskiem wielokroć gorszym od bólu fizycznego. Zatem, można przyjąć, że “piekło duszy” to stan odczuwania tym gorszy, im dłużej trwa. Beznadziejność końca zwiększa cierpienie; jest ono tym większe, im mniejsza szansa na jego koniec. A jeżeli piekło jest w swoim istnieniu nieskończone, to…. strach pomyśleć! Niebo – analogicznie, ale w przeciwnym kierunku nieskończoności(tak to rozumiem). Im wyższe “niebo”, tym większa radość duszy. Co ciekawe, nic z tego, co napisałam nie stoi w sprzeczności z pkt.1 tego artykułu:)
To wstrząsająca i bardzo trafna analiza.