“Chuj złamany”
“Chuj złamany” – nie, nie oszalałem, ani nie dałem się ponieść ogólnopanującej wulgaryzacji. Tej anegdoty nie da się opowiedzieć inaczej, przynajmniej nie w tytule.
Anegdota jest o Andrzeju Szczepkowskim, który nie przepadał za PRL i .posłusznych mu twórców. Ale co ma do tego “Chuj złamany”?
“Chuj złamany”
Historyjka o ANDRZEJU SZCZEPKOWSKIM ukazująca jego niechęć do modnego w PRL-u, a dziś zupełnie zapomnianego pisarza Jalu Kurka:
Rzecz wspominał Damian Damięcki.
Otóż Kurek wyrusza ze Szczepkowskim do Zagrzebia na wieczór autorski. Aktor przeczyta fragmenty, pisarz odpowie na pytania czytelników etc…
Szczepkowski trafia na miejsce wcześniej. Witając Kurka na dworcu, oznajmia, że wszystko jest przygotowane, oprócz jednego: nie będzie plakatów.
– Dlaczego? – pyta pisarz.
– Bo po tutejszemu “kurek” znaczy “ch…j” – wyjaśnia aktor.
Literat jest rozczarowany.
– Więc może niech napiszą samo “Jalu”.
– Nie napiszą – odpowiada Szczepkowski, bo to po tutejszemu znaczy “złamany”.
Jalu Kurek
Jalu Kurek, ps. „mafarka”, Jan Skowron (ur. 27 lutego 1904 w Krakowie jako Franciszek Kurek, zm. 10 listopada 1983 w Rabce) – polski poeta i prozaik, przedstawiciel tzw. Awangardy Krakowskiej. Laureat Nagrody Młodych Polskiej Akademii Literatury za powieść społeczno-obyczajową z życia ówczesnej wsi małopolskiej Grypa szaleje w Naprawie (1934).
Syn Piotra. Absolwent I Liceum Ogólnokształcącego im. Bartłomieja Nowodworskiego w Krakowie oraz Wydziału Filozoficznego Uniwersytetu Jagiellońskiego (filologia polska i romańska). Studia pogłębił na uniwersytecie w Neapolu. Był wieloletnim przyjacielem F.T. Marinettiego.
Silnie związany z rodzinnymi Beskidami (jego matka pochodziła z Naprawy), którym poświęcił kilka powieści. Rozgłos przyniosły mu utwory Grypa szaleje w Naprawie z 1934 i Woda wyżej z 1935. Był autorem liryków, poematów, opowiadań i powieści. Pracował jako dziennikarz i redaktor, pozostawiając po sobie reportaże, felietony, eseje i artykuły. Autor przekładów poezji włoskiej (m.in. Sonetów do Laury Franciszka Petrarki); jako tłumacz przyczynił się do popularyzacji w Polsce dorobku włoskich futurystów. W latach 1931-33 był redaktorem awangardowej “Linii”. Zajmował się również teatrem i filmem (OR – Obliczenia Rytmiczne z 1933, jeden z pierwszych polskich filmów eksperymentalnych). Malował obrazy, wędrował po górach (był taternikiem), uprawiał sport. W 1953 podpisał rezolucję ZLP poparcia dla stalinowskich władz PRL w sprawie tzw. procesu krakowskiego.
W 1955 został odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski[1]. W 1960 otrzymał Nagrodę Miasta Krakowa.
https://pl.wikipedia.org/wiki/Jalu_Kurek
#AndrzejSzczepkowski