Zasady dobrego wychowania

Zasady dobrego wychowania – Ta anegdota opowiada o czasach stalinowskich, ale dotyczy niezmiennie władzy nawet w naszych czasach.

Moim zdaniem, buta i arogancja polityków, na każdym poziomie, (nawet tym lokalnym) obecnie jest o wiele większa, niż była kiedykolwiek za czasów komuny. Warto by zatem było, aby współcześni politycy nie tylko pamiętali, że zasady dobrego wychowania także ich dotyczą, ale także żeby zdawali sobie sprawę, że piastowanie funkcji państwowych jest służbą wobec obywateli, a nie benefitem.

 

 

Zasady dobrego wychowania

 

 

Zasady dobrego wychowania

W czasach stalinowskich minister kultury przyjechał do miejscowości Obory koło Radomia na spotkanie z mieszkańcami. Oczywiście spotkanie dla mieszkańców było obowiązkowe.

 

Minister ostro skrytykował na nim twórczość reżysera teatralnego Konrada Swinarskiego, nieustannie przekręcając jego nazwisko na „Świniarski”.

 

Artysta dowiedział się o tym, kupił książkę o savoir – vivrze, kazał ją pięknie zapakować i przesłał z dedykacją: “Ministrowi kultury, aby pamiętał, że zasady dobrego wychowania obowiązują również w Oborach”.

 

https://www.facebook.com/permalink.php?story_fbid=3521349964591068&id=179654018760696

 

 

Władza państwowa

władza państwowa, typ władzy suwerennej i uniwersalnej na danym terytorium państwowym, zdolnej do zabezpieczenia obowiązującego porządku prawnego, społecznego i ekonomicznego, spełniającej również inne wewnętrzne i zewnętrzne funkcje państwowe;

 

władza państwowa opiera się w ostateczności na groźbie użycia przemocy fizycznej w formach przewidzianych prawem, przy czym rządzący mają współcześnie monopol dysponowania siłą fizyczną (faktyczna moc); ich władzę wspiera tytuł do rządzenia (autorytet), pochodzący z legitymacji kompetencyjnej oraz z legitymacji ideologicznej, zwłaszcza z przekonania, że rządzący działają mądrze i słusznie na rzecz społeczeństwa; każda władza państwowa opiera się po części na mocy, po części na autorytecie instytucjonalnym organów władzy państwowej.

 

https://kempinsky.pl/encyklopedia.pwn.pl/haslo/wladza-panstwowa;3997063.html

 

 

Savoir-vivre 

Savoir-vivre (fr. savoir – wiedzieć, vivre – żyć; „znajomość życia”) – ogłada, dobre maniery, bon-ton, konwenans towarzyski, znajomość obowiązujących zwyczajów, form towarzyskich i reguł grzeczności funkcjonujących w danej grupie.

 

Wyrażenie savoir-vivre pochodzi z języka francuskiego i jest złożeniem dwóch czasowników w formie bezokolicznika. Savoir znaczy wiedzieć, vivre znaczy żyć. Stąd savoir-vivre przetłumaczyć można jako sztuka życia. Ten splot słów można rozumieć jako znajomość obyczajów i form towarzyskich, reguł grzeczności oraz jako umiejętność postępowania w życiu i radzenia sobie w różnych trudnych sytuacjach.

 

Zasady savoir-vivre’u dotyczą przede wszystkim:

 

  • zachowania się w szczególnych sytuacjach,
  • form towarzyskich (np. w miejscu pracy, w rodzinie, na przyjęciach),
  • komunikacji (także telefonicznej i internetowej),
  • nakrywania i podawania do stołu, sposobów jedzenia oraz picia,
  • wyglądu, prezencji (np. postawy, higieny) i właściwego ubioru (dress code).

 

Savoir-vivre jest uwarunkowany kulturowo, a więc znacząco różni się w zależności od regionu świata. Znajomość międzykulturowych zasad określana jest mianem cross-cultural savoir-vivre. Znajomość zasad savoir-vivre jest jednym z wyznaczników kultury osobistej człowieka.

 

https://pl.wikipedia.org/wiki/Savoir-vivre


#polityka