Zapis Wariantów Życia

Zapis Wariantów Życia – To następny wiersz jednego z moich ulubionych poetów, mojego przyjaciela ze studiów na reżyserii, Stefana Chazbijewicza.

Stefan, jak zawsze z wielką sensualnością porusza się po mistycznych obszarach miłości, ludzkiej duszy i natury. “Zapis Wariantów Życia” to jego następny wiersz, który tu zamieszczam.

 

 

 

Zapis Wariantów Życia

 

 

 

 

Zapis Wariantów Życia

 

pamiętasz

 

Opowiadałem

to już

 

opowiadała mi mama

jak na Syberii

w sprawach nie do załatwienia

 

Najtrudniejszych

Posyłali Greka

Tam gdzie przepastne NKWD

I tlące się w głowach świece

Teofana Greka

 

Bizancjum Greków

Retoryki i

Rosja

niespodzianka owinięta

w zaskoczenie

 

Piramida władzy

w oku i ikonostas

 

do tego ta historia babci,

której nie opowiadałem

nigdy jak

 

Szatan – wykrzyknął oficer NKWD,

kiedy usłyszał semickie zaklęcia

I uciekł.

 

A może to zawsze

ta sama gnoza

Wojna synów Światła

z synami Ciemności

 

Na dnie

Martwego Morza

zapis Wariantów

Życia

 

Stefan Chazbijewicz

 

 

 

 

Ikonostas

Ikonostas (gr. eikón „obraz”, stásis „pozycja, umiejscowienie”) – ozdobna, pokryta ikonami ściana we wnętrzu cerkwi, która znajduje się między miejscem ołtarzowym (swiatłyszcze, sanktuarium, prezbiterium) a nawą (naos), przeznaczoną dla wiernych.

 

Według nauki cerkwi prawosławnej sanktuarium jest symbolem nieba, miejsca szczególnego przebywania Boga. Tam kapłan sprawuje Boską Liturgię, tam znajduje się tabernakulum (darochranitielnica). Ikonostas wprowadza wiernych w mistykę wydarzeń dziejących się w miejscu ołtarzowym. Wierni mogą spoglądać na wizerunki świętych i proroków w celu lepszego zrozumienia Liturgii, zgodnie z poglądem, że człowiek nie jest w stanie pojąć rozumem dziejących się tam wydarzeń. Ikonostas obrazuje Niebo, którego namiastką staje się Sanktuarium.

 

Geneza ikonostasu

Pierwotnie elementem rozdzielającym nawę od prezbiterium była balustrada lub krata zwana templonem, potem pojawiły się przyścienne listwy, na których opierano obrazy, później przegroda z luźno rozmieszczonymi ikonami, w końcu szkielet z ozdobnymi ramami, w które osadzone były ikony lub solidna ściana, zespolona konstrukcyjnie z resztą cerkwi. Ostateczna forma ikonostasu ukształtowała się na Rusi na przełomie XIV i XV wieku, skąd następnie wtórnie przedostała się na teren kultury bizantyjskiej – do Mołdawii, Wołoszczyzny, Bałkanów i Grecji.

 

https://pl.wikipedia.org/wiki/Ikonostas


#StefanChazbijewicz