Zamknięty obieg festiwalowy
Zamknięty obieg festiwalowy – Sposób w jaki udało się “spółdzielni teatralnej” zmitologizować swoje teatralne katastrofy, jako wielkie sukcesy.
Nawiązując do wczorajszego artykułu pt. “Ręka rękę myję” wyjaśnimy Wam na czym polega zamknięty obieg festiwalowy i do czego on doprowadził w polskim teatrze.
Tekst czytelny na komórce:
https://www.facebook.com/grzegorz.kempinsky/posts/10220561982493979
Zamknięty obieg festiwalowy
Mechanizm tego zjawiska jest w gruncie rzeczy bardzo prosty i polega na zasadzie „ręka rękę myję”, czyli: spółdzielniani dyrektorzy zatrudniają spółdzielnianych reżyserów, którzy robią fatalne przedstawienia, wysoko jednak wychwalane przez spółdzielnianych recenzentów. Potem te spektakle zapraszane są do zamkniętego obiegu festiwalowego, który sami tworzą i nagradzane tam są przez spółdzielnianych jurorów, a wszystko w myśl zasady: „ja zapraszam ciebie, ty zapraszasz mnie”, „ja nagradzam ciebie, ty nagradzasz mnie”.
Stało się to głównie dlatego, że „jedynie słuszna estetyka” uprawiana w teatrze przez członków „Spółdzielni” jest wynikiem ich mikrego przygotowania do zawodu, braku podstawowych kompetencji do prowadzenia teatrów i podstawowych umiejętności warsztatowych do jego tworzenia. Dlatego ta estetyka, zwana szumnie dekonstrukcją lub „nowym teatrem” nie jest de facto niczym innym, jak świecą dymną, która ma zatuszować fakt, że ludzie ci, w istocie, uprawiają całkowite niechlujstwo intelektualne i zawodowe, którą potem nazywają Sztuką Wysoką, a zamknięty obieg festiwalowy służy, żeby zlegitymizować te rzekome sukcesy.
Ten sposób przejęcia teatru polskiego spowodował niestety marginalizację dobrych przedstawień opartych na podstawowych wartościach zawodowych, artystycznych i estetycznych.
Jednocześnie mitologizuje on ich własne katastrofy teatralne, jako coś wybitnego, a przez to niezrozumiałego dla zwykłego widza.
To jest pseudo elitarny teatr – dla „ich” wybranych widzów (czyli tak naprawdę dla nich samych), który pod płaszczykiem nadzwyczajności, której mit sami kreują, drenuje publiczną kasę i doprowadza często teatry do skraju upadku – vide casus katastrofalna dyrektura obecnego posła Mieszkowskiego, która doprowadziła Teatr Polski we Wrocławiu do artystycznego, frekwencyjnego i ekonomicznego bankructwa, przy jednoczesnym tworzeniu legendy o „najlepszym teatrze w Polsce”.
Festiwal
Festiwal (łac. festivus – radosny, wesoły, świąteczny) – szereg imprez, przeważnie artystycznych jednego typu (np. filmowych, muzycznych, teatralnych), będących przeglądem osiągnięć w danej dziedzinie, zorganizowanych w jednym czasie i pod wspólną nazwą, często ujętych w ramy konkursu. Formę festiwalu mają liczne imprezy dotyczące nauki, technologii i różnych aktualnych problemów interdyscyplinarnych.
https://pl.wikipedia.org/wiki/Festiwal
#teatr