Wytrwałość i determinacja są wszechmocne
Wytrwałość i determinacja są wszechmocne – co tak naprawdę liczy się, żeby osiągnąć sukces w jakiejkolwiek dziedzinie, niezależnie od predyspozycji.
Moja koleżanka, Zuzanna Dyjas Widuch wkleiła ten teks na swoją stronę na Facebooku. A ja zgadzam się z nią w 100%. Wytrwałość i determinacja są wszechmocne. Nie zastąpi ich talent, wykształcenie, inteligencja, ba, wręcz geniusz. Bez systematyczności, wytrwałości i determinacji, nic nie osiągniemy w życiu.
Wytrwałość i determinacja są wszechmocne
“Nic na świecie nie zastąpi wytrwałości.
Nie zastąpi jej talent – nie ma nic powszechniejszego niż ludzie utalentowani, którzy nie odnoszą sukcesów.
Nie uczyni niczego sam geniusz – nienagradzany geniusz to już prawie przysłowie.
Nie uczyni niczego też samo wykształcenie – świat jest pełen ludzi wykształconych, o których zapomniano.
Tylko wytrwałość i determinacja są wszechmocne”.
– Calvin Coolidge
John Calvin Coolidge Jr
John Calvin Coolidge Jr. (ur. 4 lipca1872 w Plymouth, zm. 5 stycznia1933 w Northampton) – amerykański polityk, 30. prezydent Stanów Zjednoczonych.
Dzieciństwo i młodość
John Calvin Coolidge urodził się 4 lipca 1872 roku w Plymouth Notch, jako syn farmera, nauczyciela i sędziego pokoju John Calvina Coolidge’a i jego pierwszej żony Victorii Moore. Ukończył szkołę w rodzinnym mieście, a następnie wstąpił do Black River Academy. Następnie pobierał nauki w St. Johnsburg Academy i Amherst College, który ukończył w 1895 roku. Po uzyskaniu dyplomu, praktykował prawo w Northampton i rozpoczął współpracę z Partią Republikańską.
Kariera polityczna
W 1897 otworzył własną kancelarię adwokacką a rok później został członkiem Rady Miejskiej. W pierwszej dekadzie pełnił różne funkcje prawnicze, a w 1907 roku został członkiem legislatury stanowej Massachusetts. W 1909 został burmistrzem Northampton i pełnił tę funkcję przez dwie kadencje. Następnie powrócił do legislatury stanowej, by w 1918 roku został gubernatorem Massachusetts. W trakcie dwuletniej kadencji wyszedł z inicjatywami ustawodawczymi, mającymi na celu ograniczenie bezkarności właścicieli domów, podniesienie płac dla robotników i obniżenie maksymalnego czasu pracy kobiet i dzieci do 48 godzin. W 1919 roku doszło do strajku policji, który był wynikiem przystąpienia części oficerów do Amerykańskiej Federacji Pracy, wobec sprzeciwu bostońskiego komisarza Edwina Curtisa. Coolidge początkowo nie zajął stanowiska w sprawie, jednak nasilające się zamieszki i grabieże, sprawiły że gubernator przejął dowodzenie nad gwardią stanową i zgodził się z oświadczeniem komisarza Curtisa. Wydarzenie to przysporzyło sporej popularności Coolidge’owi.
W 1920 roku odbywała się konwencją republikanów przed wyborami prezydenckimi. Kandydatura Coolidge’a była lansowana przez polityków stanowych, jednak nie uzyskała ona szerszego poparcia. Jednakże gdy Warren Harding uzyskał nominację w dziesiątym głosowaniu, zaproponował Coolidge’owi wiceprezydenturę. Kandydaci republikanów zwyciężyli w wyborach i 4 marca 1921 Coolidge został zaprzysiężony na wiceprezydenta. Pełniąc swój urząd, nie wyróżniał się inicjatywami. Dodatkowo jego indywidualistyczny i milczący styl bycia sprawiał, że był niezauważany w elicie politycznej. Po śmierci Hardinga 2 sierpnia 1923 roku, Coolidge został zaprzysiężony jako nowy prezydent. Gdy w ciągu kilku miesięcy wyszły na jaw nadużycia za administracji Hardinga, nie obciążyły one Coolidge’a, którego uważano za uczciwego samotnika. Obiecał kontynuować konserwatywną i względnie izolacjonistyczną politykę Hardinga.
https://pl.wikipedia.org/wiki/Calvin_Coolidge
#Wytrwałość