Wiolonczelowe koty

Wiolonczelowe koty – to następy z fantastycznych tekstów o kotach, autorstwa Agaty Oriany Kwahs na moim blogu.

Agata jest wspaniałym muzykiem i świetną osobą.
Poznałem ją kiedy występowała u mnie w Teatrze ŚwiętochłOFFice.
Zauważyła na FB, że koty to moja miłość i przesłała mi kilka tekstów o nich.
“Wiolonczelowe koty” to następny z nich.

 

 

 

 

Wiolonczelowe koty

 

 

 

 

 

Wiolonczelowe koty

 

Koty czarodziejskie gdy ktoś je ośmieli

bardzo lubią codziennie słuchać wiolonczeli.

Najpierw nieco zdziwione uszami strzygą czujnie

potem podchodzą bliżej i słuchać chcą podwójnie.

 

Smyczek intrygująco przesuwa się po strunie

jeży się sierść na kotach, bo sierść też słuchać umie.

Słucha łapa i wąsy, co niskie przyjmują drgania

i nawet koniuszek ogona też rwie się do słuchania.

 

A wiolonczela chętnie  funduje Bacha brzmienia

i wierzcie mi, nikt tak jak koty muzyki nie docenia

nikt tak nie miauczy w pauzie, nieco ochrypłym głosem

nie śledzi treści partytur różowym kocim nosem.

 

Wyczują  moment najlepszy by wleźć do futerału

ostrożne badają teren skradając się pomału

wypatrzą ciemną czeluść, ułożą się wygodnie

zwinięte w kłębek trwają i snują kocie melodie.

 

Wiolonczelowe koty zostawią po sobie ślady

muzyczne motywy, pomysły i nie ma na to rady.

Gdy chowasz znów instrument, to drewno dźwięk przenika

bo w futerale mieszka mruczana przez koty muzyka.

 

Nie wiesz dlaczego i po co powstają improwizacje

odtwarzasz je bezwiednie i zbierasz zań owacje.

Obecność magicznych zwierząt na twórczość zatem wpływa

Koncerty rób dla kotów, niech szczęścia w krąg przybywa.

 

Agata Oriana Kwahs

 

 

 

 

Wiolonczela

Wiolonczela (wł. violoncello, skrót: vc.) – tenorowo-basowy instrument muzyczny strunowy z grupy smyczkowych.

 

Początki wiolonczeli sięgają II poł. XVI wieku. Podobnie jak inne instrumenty z tej rodziny, skrzypce i altówka, wiolonczela wyewoluowała z violi da braccio. Instrument tego typu został wspomniany przez Martina Agricolę w 1529 r. Pisał on o basowym instrumencie smyczkowym posiadającym trzy struny. W innych pismach z tego okresu mówiło się też o wersji czterostrunowej. Pierwszym znanym twórcą wiolonczel był Nicola Amati (zm. 1684), jednak dopiero jego uczeń, słynny Antonio Stradivari, stworzył obowiązujący do dzisiaj standard instrumentu; ustalił między innymi długość pudła rezonansowego na 29,5 cala (75 cm), o dwa cale mniej niż długość wiolonczeli Amatiego (80 cm).

 

https://pl.wikipedia.org/wiki/Wiolonczela


#kot