To nie człowiek!

To nie człowiek! – Jerzy Handzlik, jak nikt inny, potrafi w kilku dowcipnych i dobitnych słowach zawrzeć całą esencję zjawiska, jakim by nie było.

Dziś dowiemy się dlaczego tylu ludzi wrzeszczy o innych, że tamten to nie człowiek!

 

 

 

To nie człowiek!

 

 

 

To nie człowiek!

 

Starczy różne czapki im włożyć na głowę

A o bliźnim powiedzą: Tamten…? To nie człowiek.

 

Jerzy Handzlik

 

 

 

Jerzy Handzlik

Ur. 1958 r. w Bielsku-Białej. Polonista z wykształcenia (ukończył Uniwersytet Śląski), nauczyciel języka polskiego oraz esperanto, poeta, autor aforyzmów, piosenek i dramatów, a także radiowiec oraz wydawca. Handzlik wykorzystuje język esperanto m. in. wystawiając autorskie spektakle w tym języku w Polsce i na świecie.

Jerzy HandzlikZ teatrem związał się w latach 70. W latach 80. przetłumaczył na język esperanto i współreżyserował następujące spektakle: Jorinda i Jorindel dla Teatru Lalek Banialuka w Bielsku-Białej, O Zwyrtale Muzykancie dla Teatru Lalkowego Rabcio w Rabce (reżyseria językowa), Dom na granicy S. Mrożka dla Teatru Dramatycznego w Białymstoku, Fasada dla Białostockiego Teatru Lalek w Białymstoku.

Ukończył kurs pisania w Collegium Civitas. Na zlecenie miasta Białystok napisał w języku esperanto monodram Ludoviko-Lazaro (reż. Jakub Abrahamowicz), który grany był w dziewiętnastu krajach. Od kilku lat jest jurorem Złotych Masek woj. śląskiego. Na stałe współpracuje z radiem Bielsko i prowadzi oficynę wydawniczą.

Strona gdzie można kupić fraszki Jerzego Handzlika:

https://ksiegarniaklimczok.pl/ksiazka/Handzlik-Jerzy/Platki-i-kolce,klimcIT13EHW1

 

 

Normatywne pojęcie człowieka

Normatywne pojęcie człowieka, wartościujące pojęcie człowieka – jedno z dwóch znaczeń słowa „człowiek” przeciwstawianych sobie w bioetyce, używane w dyskursie na temat początków życia ludzkiego. Drugim znaczeniem jest opisowe (deskryptywne) pojęcie człowieka.

 

Potrzeba rozróżnienia pomiędzy tymi dwoma znaczeniami słowa „człowiek” wynikła z różnic w jego użyciu. Nauki przyrodnicze, jak biologia, zazwyczaj używają słowa człowiek w znaczeniu opisowym. Szewczyk wiąże go z gatunkiem Homo sapiens. Nazwanie kogoś człowiekiem w tym znaczeniu oznacza, że uznaje się jego przynależność do wymienionego konkretnego gatunku zwierząt. Biologia nie zajmuje się kwestiami moralnymi, opisuje świat bez wartościowania go, nie przypisuje stwierdzanym faktom żadnego znaczenia moralnego. Oznacza to, że nazwanie kogoś człowiekiem w tym znaczeniu stwierdza jedynie, czy dany osobnik należy do tego, czy innego taksonu, nie oceniając w ogóle tego faktu i nie wiążąc go z żadnymi kwestiami moralnymi.

 

Jednakże słowo „człowiek” używane jest także poza naukami przyrodniczymi. Mówi się o prawach człowieka, jego moralności, człowieczeństwie, o osobie ludzkiej. Używając słowa „człowiek” w rozmowach na ten temat, zazwyczaj nie wiąże się go z przynależnością do gatunku H. sapiens albo jakiegoś innego taksonu biologicznego. Nazywając kogoś człowiekiem, stwierdza się w tym kontekście jego przynależność do pewnej wspólnoty moralnej, uznaje się go za osobę, czyli kogoś o wyróżnionym statusie moralnym. Te osoby tworzą właśnie wspólnotę moralną. Nazywając kogoś człowiekiem w tym znaczeniu, mówi się o jego człowieczeństwie. Jest to znaczenie omawianego terminu inne niż poprzednie, używane w naukach przyrodniczych. Określa się je normatywnym pojęciem człowieka albo wartościującym pojęciem człowieka. O ile w aspekcie biologicznym słyszy się niekiedy o „osobach genetycznych” czy „osobach biologicznych”, tutaj chodzi o „osoby moralne”. Istnieje jeszcze pojęcie „osoby konstytucyjnej”, czyli osoby dysponującej pełnią praw przewidzianych stanowionym prawem.

 

https://pl.wikipedia.org/wiki/Normatywne_poj%C4%99cie_cz%C5%82owieka


#człowiek