Szmaragdy w koniaku

Szmaragdy w koniaku – Wyśmienita anegdota z życia Heleny Modrzejewskiej, wielkiej heroiny polskiego teatru, z jej tourne po Stanach Zjednoczonych.

“Ja myję szmaragdy w koniaku”, próbowała zaimponować Modrzejewkiej pewna żona teksańskiego milionera. Co na to odpowiedziała Helena Modrzejewska? zobaczcie pod obrazkiem.

 

 

 

Szmaragdy w koniaku

 

 

 

Szmaragdy w koniaku

HELENA MODRZEJEWSKA została zaproszona na uroczysty obiad w rezydencji pewnego teksańskiego milionera. Pani domu chcąc zaimponować słynnej heroinie sceny, podjęła temat biżuterii:

 

– Ja myję brylanty w wodzie, szmaragdy w koniaku, zaś szafiry w mleku. A pani, jak postępuje?

 

– Ja – odparła Modrzejewska – wyrzucam klejnoty, kiedy się zabrudzą.

 

 

Anegdota znaleziona na stronie “Anegdoty teatralne, filmowe i muzyczne”

https://www.facebook.com/profile.php?id=100077316920526

 

 

 

Helena Modrzejewska

Helena Modrzejewska, także Helena Modjeska, właśc. Jadwiga Helena Chłapowska z domu Misel (ur. 12 października 1840 w Krakowie, zm. 8 kwietnia 1909 w Newport Beach) – polska aktorka specjalizująca się w rolach szekspirowskich i tragicznych (rola tytułowa w Marii Stuart Juliusza Słowackiego czy rola oszalałej Praksedy z Karpackich górali Józefa Korzeniowskiego); najwybitniejsza aktorka w historii teatru w Polsce.

 

Propagatorka twórczości Williama Szekspira (między innymi Lady Makbet, Ofelia i Julia). Zaliczana była do najpiękniejszych kobiet epoki. Matka inżyniera i konstruktora mostów Rudolfa Modrzejewskiego (Ralpha Modjeskiego).

 

Modrzejewska w efekcie kilkuletniej bytności za granicą i intensywnej nauki języka angielskiego, przyjąwszy pseudonim Helena Modjeska, z sukcesem zadebiutowała w Stanach Zjednoczonych na deskach California Theatre. Kontynuowała swą karierę aktorską na obczyźnie, przeważnie występując na scenach amerykańskich i angielskich.

 

Podczas swojej światowej kariery Modrzejewska nie zapominała o Krakowie. Po dłuższej przerwie do rodzinnego miasta przybyła w roku 1879, zaproszona na jubileusz Józefa Ignacego Kraszewskiego. Podczas jednego z kolejnych pobytów poznała Stanisława Wyspiańskiego, który wyrysował jej projekt sukni – kostiumu Laodamii w „Protesilasie i Laodamii”. W latach osiemdziesiątych XIX w. władze miasta ofiarowały Modrzejewskiej drewnianą willę z ogrodem. Urządzeniem domu zajął się przyjaciel aktorki Stanisław Witkiewicz, który nadał później willi cechy stylu zakopiańskiego. W budynku tym artystka zatrzymywała się podczas pobytów w Krakowie. Dom stoi do dzisiaj przy ul. Mazowieckiej, a obok niego wznoszą się zabudowania kolonii robotniczej zwanej „Modrzejówką”.

 

4 czerwca 1903 pojechała wraz z mężem z Europy do Stanów Zjednoczonych. 2 maja 1905 dała w Nowym Jorku jubileuszowe przedstawienie. Po jubileuszu odbyła dwuletnie tournée i zakończyła karierę aktorską. Modrzejewska występowała potem jeszcze sporadycznie, wspierając cele charytatywne. Zagrała łącznie w 260 rolach. Zmarła w Bay Island w East Newport w Kalifornii 8 kwietnia 1909 roku.

 

https://pl.wikipedia.org/wiki/Helena_Modrzejewska


#teatr #HelenaModrzejewska #Anegdota