Szlachetni SBecy

Szlachetni SBecy – Jak wyglądało podziemne życie kulturalne w Polsce stanu wojennego podczas szarych i smutnych lat 80 poprzedniego wieku.

Anegdota opowiadana przez Jana Englerta o tym, czy istnieli szlachetni SBecy.

 

 

 

Szlachetni SBecy

 

 

 

 

Szlachetni SBecy

JAN ENGLERT: Pamiętam, jak w połowie lat osiemdziesiątych rozmawiałem z ówczesnym wiceministrem kultury, który nie ukrywał swojej działalności w SB. Mówił, że dziwi się, że uczestniczę w kościelnych koncertach i jeszcze wciągam w to studentów.

 

– Żeby wam jeszcze za to płacili!

 

Niezrażony uderzam w szlachetny ton:

 

– Panie ministrze, jak wygląda teraz ulica?! Szarzyzna, inercja, martwota! A na kościelnych koncertach inteligentne twarze, ludzie w uniesieniu słuchają wielkiej poezji, czyści, szlachetni ludzie, pełni nadziei.

 

– Co mi tu pan pierdoli? – przerywa minister – Przecież połowa to nasi.

 

 

 

 

Służba Bezpieczeństwa (SB)

Służba Bezpieczeństwa (SB) – organ bezpieczeństwa państwa będący częścią struktury Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i jego jednostek terenowych, działający w Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w latach 1956–1989 (do końca funkcjonowania państwa pod tą nazwą) i ostatecznie rozwiązany w 1990, powołany m.in. do zapewniania bezpieczeństwa wewnętrznego i zewnętrznego kraju.

 

W końcowej fazie swojego istnienia (sierpień 1989) ta służba specjalna zatrudniała 24,3 tys. funkcjonariuszy, którzy nadzorowali 90 tys. tajnych współpracowników (TW) w Polsce i wielu agentów wywiadu pośród obywateli obcych państw. Oznacza to, że na jednego funkcjonariusza przypadało statystycznie 1564 obywateli, a TW stanowili w przybliżeniu 0,2% ogółu ludności PRL.

 

Powołana w listopadzie 1956, na podstawie Ustawy Sejmu PRL tworzącej Ministerstwo Spraw Wewnętrznych w 1954, Służba Bezpieczeństwa (występująca pod skrótem SB) zastąpiła Komitet ds. Bezpieczeństwa Publicznego.

 

W roku 1954, wraz z pierwszymi zmianami w Związku Radzieckim po śmierci Józefa Stalina, MBP zamieniono na KdsBP. Mimo odwołania gen. Stanisława Radkiewicza zmiany były kosmetyczne, a struktura, jak i polityka represyjna pozostały prawie takie same. Pierwsza i bodaj jedyna istotniejsza z punktu widzenia stopnia opresyjności systemu reforma nastąpiła po październiku 1956 roku. Symbolicznym wyrazem liberalizacji było to, że bezpieka miała działać w strukturze Ministerstwa Spraw Wewnętrznych. Na szczeblu wojewódzkim szef bezpieki był zastępcą komendanta wojewódzkiego Milicji Obywatelskiej, bezpiece zaś nadano nazwę Służba Bezpieczeństwa. Ta zmiana nie miała jedynie charakteru dekoracyjnego, przekształcenie UB (Urzędu Bezpieczeństwa) w SB było zewnętrznym wyrazem najważniejszej mutacji politycznej w całej historii PRL-u. Państwo masowego terroru zostało zastąpione państwem rozległej kontroli i prewencji oraz selektywnych represji.

 

https://pl.wikipedia.org/wiki/S%C5%82u%C5%BCba_Bezpiecze%C5%84stwa_(PRL)


#SB