Szczyt cynizmu Talarczyka

Szczyt cynizmu Talarczyka – Jak potwornie złym trzeba być człowiekiem, żeby śmierć pracownika teatru wykorzystywać w celach promocyjnych?

Zamiast godnie pożegnać zmarłego wczoraj wspaniałego rekwizytora Teatru Śląskiego, Ireneusza Gajdę, teatr w swoim wpisie uprawia kryptoreklamę swoich przedstawień. To jest szczyt cynizmu Talarczyka, który niby-dyrektoruje temu ongiś wspaniałemu teatrowi.

 

 

 

 

 

 

 

 

Szczyt cynizmu Talarczyka

Dzisiaj dotarła do mnie niezwykle smutna wiadomość o śmierci Irka Gajdy, fenomenalnego rekwizytora i dobrego człowieka, który od wielu, wielu lat pracował w Teatrze Śląskim i z którym miałem zaszczyt wielokrotnie pracować.

 

Już samo to w sobie jest bardzo smutne, ale jak wielkie było moje zdziwienie i niesmak, kiedy przeczytałem oficjalne pożegnanie Teatru Śląskiego przekazane mediom!

 

Zamiast skupić się na godziwym pożegnaniu człowieka, który kilkadziesiąt lat swojego życia oddał temu teatrowi, niby-dyrektor Talarczyk postanowił w treść komunikatu wpleść zakamuflowaną reklamę najbliższych przedstawień.

 

Zamiast zatem czytać o dorobku zawodowym Irka, możemy przeczytać:

 

” trudno nam uwierzyć, że nie ma go już z nami, że nie przygotuje rekwizytów do spektaklu „Wujek.81. Czarna ballada”, który gramy za moment, i że na Sylwestra nie ustawi samowarów do spektaklu „Ożenek”…”

 

Przyznacie chyba sami, że to szczyt cynizmu i obrzydliwości?

 

Strasznie mi przykro, Irku, że teatr, któremu byłeś tak oddany i w którym zawsze byłeś na posterunku, nigdy niczego nie zawalałeś i byłeś ostoją spokoju i solidności dla reżyserów, realizatorów i aktorów, “pożegnał” Cię w tak plugawy sposób.

 

To straszne draństwo i mam nadzieję, że karma, która zawsze wraca, palnie kiedyś w kark autorów tego ohydnego epitafium!

 

Amen

 

 

 

 

Cynizm

Cynizm – postawa etyczna, charakteryzująca się nieuznawaniem i podważaniem wartości i norm obowiązujących w danym środowisku.

 

Cynizm wiąże się z negatywnym poglądem na naturę ludzką. Zgodnie z tym uznaje, że jednostki dążą do realizacji swoich interesów i wątpią w autentyczność altruistycznych motywów działań. Według cyników nie istnieją „wyższe wartości”, „wzniosłe cele” czy ideały. Są one jedynie słowami, za pomocą których jednostki oszukują same siebie lub które służą jednym do manipulacji drugimi. Tym samym podając je w wątpliwość, obnaża się ludzkie zakłamanie.

 

Współczesne znaczenie cynizmu jest bardzo różne od poglądów starożytnej filozofii cynickiej, powstałej w V w. p.n.e. Dla starożytnych cyników (np. Antystenesa czy Diogenesa z Synopy) odrzucenie powszechnie obowiązujących norm i wartości było warunkiem dobrego życia. Bogactwo, sława i inne dążenia większości ludzi uniemożliwiają osiągnięcie cnoty i zniewalają człowieka, dlatego powinno się z nich rezygnować.

 

W okresie cesarstwa rzymskiego cynizm uległ popularyzacji i stopniowej degeneracji. Starożytne źródła podają wiele przykładów jednostek, które deklarując przywiązanie do filozofii cynickiej (odrzucenie dóbr materialnych, dążenie do cnoty), jednocześnie prowadziły sprzeczne z nią życie. Tym samym w okresie późnego cesarstwa rzymskiego pozytywne przesłanie cynizmu zostało zapomniane, a on sam zaczął być utożsamiany z egoizmem i zakłamaniem.

 

Współczesne rozumienie słowa cynizm jest efektem wybiórczego potraktowania doktryny cynickiej przez XVIII- i XIX-wiecznych historyków filozofii, akcentujących jego odrzucenie obowiązującego porządku społecznego. Mianem „cynika” zaczęto określać osoby nie odwołujące się do założeń filozofii cynickiej, a po prostu podważające obowiązujące hierarchie wartości (np. Rousseau). „Cynik”, podobnie jak „stoik” czy „epikurejczyk”, stały się wtedy częścią języka potocznego, nie mając już związku z doktrynami filozoficznymi.

 

https://pl.wikipedia.org/wiki/Cynizm


#RobertTalarczyk