Sos szpinakowo-serowy do pasty
Dzisiaj polecam mój prosty i pyszny sos szpinakowo-serowy do pasty. Robi się go w kilka minut, a efekt jest po prostu przepyszny!!!
Ten sos szpinakowo-serowy podpatrzyłem kiedyś w Palermo na Sycylii, gdzie robiła go prawdziwa włoska matrona w swojej dzielnicowej knajpce, do której chodzili wszyscy okoliczni sąsiedzi.
To generalnie jest dobry sposób, żeby dobrze i tanio zjeść, kiedy jedzie się zagranicę, żeby wyłącznie kierować się do knajp, w których jedzą tubylcy.
Wszystkie pułapki turystyczne, typu naganiacze, kolorowe zdjęcia dań, menu w kilku językach itp. omijać szerokim łukiem, a nastawić celownik na skromny wystrój, proste menu pisane na tablicy, albo na kartce papieru i przede wszystkim klientela autochtonów. To daje prawie stuprocentowy przepis na pyszne jedzenie za rozsądną cenę.
Polecam!
Sos szpinakowo-serowy do pasty
250 g rozdrobnionego, mrożonego szpinaku (oczywiście, jeśli macie świeży to też może być.)
250 g pieczarek
1 duża cebula
3 ząbki czosnku
200 ml śmietanki kremówki
2 serki topione
ziarnka słonecznika i parmezan do posypania
1. Kroimy cebulę w kostkę i szklimy ją na oliwie na średnim ogniu.
2. Dorzucamy pokrojone w kostkę pieczarki i smażymy, aż odparują.
3. Dorzucamy szpinak i mieszamy, aż powstanie gęsta masa.
4. Przeciskamy 3 ząbki czosnku i dodajemy do masy.
5. Wlewamy kremówkę i mieszamy, aż powstanie jednolity sos.
6. Roztapiamy w sosie 2 serki topione.
Solimy i pieprzymy do smaku
Podajemy z ulubioną pastą – moim zdaniem najlepiej pasuje spaghetti, albo penne rigate.
Na talerzu z pastą i sosem szpinakowo-serowym posypujemy podrumienionymi ziarnkami słonecznika i obficie startym parmezanem.
SMACZNEGO!!!!
Kuchnia włoska
Kuchnia włoska – jedna z dwóch najbardziej popularnych kuchni europejskich obok kuchni francuskiej.
Kuchnia włoska charakteryzuje się korzystaniem z dużej ilości warzyw i przypraw takich jak oregano, bazylia, pieprz, estragon, tymianek, rozmaryn, a także używaniem parmezanu. W kuchni tej dość powszechnie stosuje się też oliwę, pomidory oraz cebulę i czosnek, a także oliwki. Kuchnia włoska wyspecjalizowała się szczególnie w potrawach mącznych oraz w rybnych i owocach morza. Charakterystyczną cechą kuchni włoskiej jest przygotowywanie dań świeżych ze składników dostępnych w okolicy, o danej porze roku. Włosi pod względem zasad kulinarnych są bardzo przywiązani do swojej tradycji. W kuchni włoskiej nie ma miejsca na ustępstwa pod względem jakości składników lub dodatków. Pewną tradycją jest także stała w całych Włoszech pora spożywania poszczególnych posiłków w ciągu dnia.
Kuchnia włoska jest bardzo różnorodna. Na północy je się ryż i polentę, częściej stosuje się masło, na południu przeważają niezliczone gatunki makaronów i oliwa. Każdy z 20 regionów oraz wiele miast mają swoje kulinarne specjały. Emilia-Romania to ojczyzna faszerowanych pierożków, Sycylia i Siena słyną z deserów, rejon Dolina Aosty z fondue, Florencja szczyci się befsztykiem i wieloma innymi daniami mięsnymi, Turyn kurczakami, Bolonia sosem mięsnym (bolognese), a Neapol – tradycyjną pizzą.
Wiele potraw takich jak spaghetti, pizza i risotto stało się bardzo popularne najpierw w USA, a potem razem z „eksportem” kultury amerykańskiej w większości państw przemysłowych, od Korei po Argentynę
Tradycyjny posiłek włoski składa się z antipasto (przystawka), primo piatto (zazwyczaj pasta lub inne danie mączne, zupa); secondo piatto: główne danie to ryby, mięso albo drób wzbogacone sałatką. Taki posiłek zakończony jest deserem, np. panna cotta lub tiramisu.
https://pl.wikipedia.org/wiki/Kuchnia_w%C5%82oska
#sos #pasta