Śledź po szwedzku

Śledź po szwedzku to niezwykle prosty przepis na śledzia tak, jak jedzą go Szwedzi latem – to tradycyjna potrawa na Noc Świętojańską, kiedy to je ją cała Szwecja.

 

Śledź po szwedzkuSzwedzi słyną ze swoich ryb.

 

Słyną także z tego, że robią śledzie we wszelakich wariantach na słodko i przyznaję bez bicia, że taki śledź jest dla mnie pyszny, ale poniższy przepis na śledzia nie ma z tym nic wspólnego i bazuje na świeżości i prostocie smaków.

 

Kiedy pojawiają się w Szwecji pierwsze młode ziemniaki wszyscy Szwedzi jedzą je wraz ze śledziem właśnie w ten sposób.

 

Dla mnie taki śledź to uosobienie lata i lekkich potraw, które wtedy najlepiej smakują.

 

 

 

 

ŚLEDŹ PO SZWEDZKU: 

 

2 – 3 filety na osobę solonego śledzia w oleju a’la matias (może także być w zalewie korzennej, albo śledź a’la anchois)

Tyle młodych ziemniaczków na osobę ile zjecie

250 – 300 ml śmietany sałatkowej 10 albo 12 %

1 pęczek szczypiorku

 

 

1. Ugotujcie ziemniaczki w tradycyjny sposób

2. Jeśli uważacie, że śledź jest zasłony pozwólcie mu poleżeć chwilę w zimnej wodzie (ja tego nie robię, bo uwielbiam, kiedy śledź jest słony)

3. Pokrójcie drobno szczypiorek i dodajcie go do śmietany. Wymieszajcie (nie sólcie już śmietany, bo śledź jest wystarczając słony)

4. Połóżcie ziemniaki i śledzie na talerzu i przykryjcie pierzynką ze śmietany.

 

Gotowe.

 

Jeżeli ktoś jest spożywający, to taki śledź doskonale smakuje pod zmrożoną wódeczkę.

 

Smacznego!

 

 

 

 

Śledź

  • śledź – gatunek ryby z rodziny śledziowatych Śledziowate (Clupeidae) – rodzina ryb śledziokształtnych (Clupeiformes), głównie morskich, obejmująca między innymi śledzie, szproty, sardynki, sardynele i sardynopsy. Są to ryby użytkowe o bardzo dużym znaczeniu gospodarczym, zajmują czołowe miejsce w światowym rybołówstwie.

 

Występowanie

Wody całego świata, głównie przybrzeżne wody morskie pomiędzy 70° N a 60° S. Większość śledziowatych to gatunki morskie, nieliczne są słodkowodne lub dwuśrodowiskowe. W Morzu Bałtyckim występuje sałaka (podgatunek śledzia atlantyckiego), aloza, parposz i szprot.

 

Cechy charakterystyczne

Ciało wydłużone, od zaokrąglonego do silnie spłaszczonego, o długości od 2 do 75 cm. Śledziowate są bardzo sprawnymi, zwrotnymi pływakami zdolnymi przemierzać znaczne przestrzenie. Pojedyncza, mała płetwa grzbietowa ułożona jest pośrodku grzbietu, płetwy brzuszne znajdują się w pobliżu linii podstawy płetwy grzbietowej, płetwa ogonowa jest głęboko wcięta. U niektórych gatunków płetwa grzbietowa i płetwy brzuszne nie występują. Linia boczna u większości gatunków jest niewidoczna, u niektórych występuje tylko na pierwszych łuskach za głową. Łuski cykloidalne. Ubarwienie srebrne z ciemniejszym grzbietem. Żywią się planktonem, a większe osobniki drobnymi rybami. Pływają najczęściej w ławicach, czasami bardzo dużych.

 

Znaczenie gospodarcze

Śledziowate zajmują pierwsze miejsce w światowych połowach rybołówstwa. Są wykorzystywane przede wszystkim z powodu mięsa nadającego się do użytku w stanie świeżym, wędzonym, po zamrożeniu lub zasoleniu, w postaci konserw i marynat. Poza tym są wykorzystywane w przetwórstwie rybnym. Do gatunków o największym znaczeniu gospodarczym należą śledź atlantycki, śledź pacyficzny, sardynki i szprot.

 

https://pl.wikipedia.org/wiki/%C5%9Aled%C5%BA


#śledź