Rozumie tylko ten, który rozumie
Rozumie tylko ten, który rozumie – Piękna rozmowa Zdzisława Maklakiewicza ze Stanisławem Tymem o istocie rozumienia i nierozumienia.
“Bo rozumie tylko ten człowiek, który rozumie”…
Rozumie tylko ten, który rozumie
Rozmowa Zdzisława Maklakiewicza ze Stanisławem Tymem:
ZM: Słuchaj, czy ty w tej scenie, którą tu grałeś, czy ty rozumiałeś, co on do ciebie mówił?
ST: Rozumiałem.
ZM: Ale czy ty jako postać, którą grałeś, rozumiałeś, co on do ciebie mówi?
ST: Rozumiałem.
ZM: To źle tę scenkę zagrałeś. Zaraz ci powiem dlaczego. Stałeś. On do ciebie mówił, a ty kiwałeś głową. Otóż zapamiętaj sobie, że jak człowiek kiwa łbem, to znaczy, że nic nie rozumie, rozumiesz?
Spójrz, jak się zachowują wszyscy nasi dygnitarze. Albo przy jakieś okazji, jak pokazują obrabiarkę numerycznie sterowaną – nie ma znaczenia co. Stoi taki wał, tam mu tłumaczą fachowcy, a on nic nie rozumie. On z tego w dupę nic nie rozumie. Ale jemu nie wypada nie rozumieć. Rozumiesz? Bo on jest wódz narodu! I on stoi i kiwa łbem. I w ten sposób się zdradza, że on kompletnie nic nie rozumie. Bo rozumie tylko ten człowiek, który rozumie, i wtedy nie musi fałszywie potakiwać łbem, że rozumie. Bo on rozumie po prostu. Słucha i rozumie. A człowiek, który kłamie, kiwa łbem, że rozumie. Rozumiesz? Więc skoro ty rozumiesz w tej scenie, to nie możesz kiwać łbem – bo wtedy kłamiesz, że rozumiesz, a nie rozumiesz.*
*Gabriel Michalik, ,,Wniebowzięty. Rzecz o Zdzisławie Maklakiewiczu i jego czasach’’, Vis-A-Vis, Kraków 2015, s. 30.
Rozumienie
Osoba X rozumie przedmiot Y, gdy zna sens przedmiotu Y. W szczególności osoba X rozumie wyrażenie Y, gdy zna sens wyrażenia Y.
Zwłaszcza w pierwszym znaczeniu pojęcie “rozumienia” stało się przedmiotem szczególnego zainteresowania nie tylko pragmatyki logicznej, ale też pewnych kierunków filozoficznych (hermeneutyka) oraz metodologii nauk humanistycznych, zwłaszcza historycznych. Dla metodologii nauk humanistycznych szczególne znaczenie ma bowiem interpretacja, to jest proces czynności prowadzących do zrozumienia danego przedmiotu.
Termin “sens” w powyższej definicji rozumienia znaku językowego użyty został w znaczeniu węższym i ściślejszym, jako spełnianie pewnych funkcji pragmatycznych czy semantycznych przez dane wyrażenie. Użytkownik danego wyrażenia rozumie więc to wyrażenie, gdy zna jego funkcje pragmatyczne i semantyczne. Gdy użytkownik danego wyrażenia (w szczególności jego odbiorca) rozumie to wyrażenie, mówi się, że zajmuje on wobec niego pozycję komprehensyjną. Jako pewna relacja między wyrażeniem językowym a jego nadawcą/odbiorcą rozumienie wyrażenia językowego jest relacją pragmatyczną.
W definicji rozumienia dowolnego przedmiotu termin “sens” użyty został w znaczeniu szerszym i bardziej nieokreślonym. Przez sens danego przedmiotu można rozumieć przede wszystkim jego istotę, jego budowę/strukturę lub jego uwarunkowania. Tak np. rozumie się uczucie trwogi, wiedząc, jaka jest jego istota; rozumie się mechanizm maszyny do pisania, wiedząc, jaka jest jego budowa; rozumie się ruch obrotowy Ziemi, znając jego przyczyny.
https://pl.wikipedia.org/wiki/Rozumienie
#Maklakiewicz