Równowaga w relacjach jest najważniejsza
Równowaga w relacjach jest najważniejsza – samotność z wyboru, jest dobra. Związek oparty na zdrowych fundamentach, również.
Moja stała felietonistka, bierze pod lupę związki międzyludzkie i analizuje nasze relacje. Czy lepiej być samotnym z wyboru, czy w stałym związku? Czy dając, zawsze otrzymujemy coś w zamian? I czym jest dla autorki równowaga. Dowiecie się w tym krótkim, ale bardzo niebanalnym tekście.
Równowaga w relacjach jest najważniejsza
Hm. Związek. Takie marne skojarzenie, bycie związanym, przywiązanym. Pozostanę przy uważności. Szacunku. Przyjaźni. Dla mnie te wartości są najważniejsze.
Czy pomogły osiągnąć szczęście?
Nie. Nie każdy człowiek otrzymuje wzajemność. Rozdaje, niczego nie otrzymując. Dzieje się tak zazwyczaj, gdy za bardzo się pragnie, czegoś zgoła niematerialnego.
Czy życie we wspólnocie jest dobre dla kondycji psychicznej i fizycznej człowieka?
Stado wspierające. Tak czynią zwierzęta. Czy ludzie potrafią zachowywać hierarchię? Tak i nie. Nikt bardziej nie potrafi wprowadzać toksycznych emocji, niż właśnie my.
Badania badaniami. Statystyki statystykami. Wiem jedno, samotność z wyboru, jest dobra. Związek oparty na zdrowych fundamentach, również. Dialog rozwija i może również zniszczyć.
Równowaga, moim zdaniem jest rozwiązaniem najskuteczniejszym, aby pozyskać spokój.
M.S.
Relacje interpersonalne
Relacje interpersonalne (czyli związki między ludźmi) – sposób wyrażania między dwoma lub więcej partnerami interakcji uczuć i postaw (co wynika z psychologicznego podziału pomiędzy ja i ty). Relacje koncentrują się na wzajemnych stosunkach ich uczestników, które odnoszą się do pozytywnych bądź negatywnych powiązań pomiędzy partnerami, których wyrazem mogą być na przykład: agresja, wrogość, atrakcyjność interpersonalna, miłość, zakochanie, intymność, obojętność, nienawiść, konflikt, zerwany kontakt, dystans emocjonalny, admiracja, skupienie uwagi, przemoc, manipulacja, kontrolowanie, lekceważenie.
Psychologiczna warstwa relacji interpersonalnych jest wynikiem korelacji jakości partnerów, okoliczności, w których zachodzą oraz predyspozycji podmiotu, które wynikają z osobowości, jednak ich źródło może zostać zawężone do „ja” społecznego.
„Ja” społeczne jest tą strukturą, która odpowiada za typ relacji interpersonalnych:
- Jeśli przybiera ono obronne kształty, następuje izolacja społeczna, wtedy relacje będą wyrażać nieufność, podejrzliwość i lęk.
- Tam, gdzie te odniesienia są otwarte i pozytywne wówczas relacje ujawniają się jako otwarcie na partnera, poszukiwanie z nim kontaktu oraz osiąganie wspólnych celów.
Zmiana relacji w kierunku bardziej pozytywnym polega w znacznej mierze na uczeniu się nowych umiejętności: przekazywania adekwatnych informacji o swoich potrzebach i oczekiwaniach od partnera, uczenia się unikania sytuacji podwójnego komunikatu, uczenia się słuchania partnera i odróżniania poziomu informacji o treści od poziomu informacji o relacji. Jest to uczenie się dostrzegania wpływu własnych i partnera stanów emocjonalnych i schematów poznawczych na procesy zniekształcania informacji nadawanych i odbieranych.
Relacje interpersonalne odgrywają istotną rolę zarówno w kontaktach między ludźmi w rodzinie, w otoczeniu, jak i w pracy.
Relacje interpersonalne można podzielić na:
- rzeczywiste (oparte na faktach, z jasno wyznaczonymi rolami)
- przeniesieniowe (bazujące na oczekiwaniach lub mylone z relacjami do innych osób).
https://pl.wikipedia.org/wiki/Relacje_interpersonalne
#Relacje #Psychologia #Związek #Samotność