Poznawał mnie po krokach
Poznawał mnie po krokach – To następny wiersz jednego z moich ulubionych poetów, mojego przyjaciela ze studiów na reżyserii, Stefana Chazbijewicza.
Stefan, jak zawsze z wielką sensualnością porusza się po mistycznych obszarach miłości i ludzkiej duszy. “Poznawał mnie po krokach” to jego następny wiersz, który tu zamieszczam.
Tekst czytelny na komórce:
https://www.facebook.com/grzegorz.kempinsky/posts/10219771907542599
Poznawał mnie po krokach
Mokotowska
mężczyzna
z biała laską
przed kamienicą
szuka bramy
Pamietam kolegę
poznawał mnie po krokach
Po czym prowadziłem go
z audytorium maximum
przez park
politechniki do akademika
teutońskie nazwy ulic
manichejska czerń i biel
starych zdjęć
fizyka atomu na wykładzie
fraktale starych drzew
samodzielnie myślących
jakiś logos wszystkich
semiotyk wspomnień
serc bijących
ocali nasze
istnienia
myślę
Audytorium Maximum
Lokalizacja
Kompleks sal wykładowych znajduje się przy zbiegu ul. Krupniczej i al. Mickiewicza, w sąsiedztwie Muzeum Narodowego w Krakowie oraz Biblioteki Jagiellońskiej.
Historia obiektu
Budynek został oddany do użytku 9 września 2005 r. Przedsięwzięcie sfinansowane zostało ze środków ZPORR oraz dzięki wsparciu polskich artystów m. in. Magdaleny Abakanowicz, Jerzego Dudy-Gracza, Jerzego Nowosielskiego, Stanisława Rodzińskiego, Jana Tarasina, którzy ofiarowali swoje prace na aukcję. W roku 2006 Audytorium zostało wyróżnione w konkursie „Polski Cement w Architekturze”.
www.nck.pl/szkolenia-i-rozwoj/projekty/kongres-kultury/aktualnosci/audytorium-maximum
Manicheizm
Manicheizm – system religijny stworzony w III wieku przez Babilończyka Maniego (Manesa). Był syntezą wielu religii: staroirańskiego zoroastryzmu, buddyzmu i chrześcijaństwa. Dwa podstawowe elementy systemu filozoficzno-religijnego manicheizmu to dualizm i podkreślanie poznania w procesie wyzwalania się spod wpływu zła. Początkującym adeptem (373–382), a po przejściu na chrześcijaństwo zdecydowanym oponentem manicheizmu był Augustyn z Hippony. Manicheizm objął swoim zasięgiem znaczne obszary Azji, północnej Afryki i Europy.
Nauczanie
Podobnie do staroirańskiego zoroastryzmu i irańskiej myśli religijnej podstawowym elementem manicheizmu jest dualizm. W świecie toczy się walka między dwoma przeciwstawnymi pierwiastkami: światłem (dobrem) i ciemnością (złem). Historia kosmosu dzieli się na trzy etapy: przeszłość – złoty wiek, gdy pierwiastki te współistniały odrębnie, teraźniejszość – gdy pierwiastki te są wymieszane i walczą o dominację w kosmosie oraz przyszłość, w której nastąpi oczyszczenie: rozdzielenie wyznawców światła i ciemności. Przejawem zła jest materia. Walka między dobrem i złem toczy się w każdym człowieku. Człowiek ma dwie dusze: jedną związaną z dobrem i drugą związaną ze złem. Odpowiedź manicheizmu na jeden z centralnych dylematów chrześcijaństwa jest radykalna: zło jest wszędzie i jest wieczne. Manicheizm dzieli w ten sposób z gnostycyzmem sporą część doktryny, także wspomniany pesymizm postrzegania świata. Doktrynę Maniego ilustruje bogata kosmogoniczna i antropogeniczna mitologia, której przykładem jest mit powstania świata, opisujący walkę między Dobrym Bogiem (wraz z pięcioma eonami, którymi emanował: rozumu, intelektu, postu, poznania i myśli) i Złym Bogiem, Demiurgiem, twórcą materialnych rzeczy, w wyniku której powstają Adam i Ewa. Mitologia manicheizmu czerpie z wielu tradycji, przemawiających do ludzi różnych kultur.
https://pl.wikipedia.org/wiki/Manicheizm
#StefanChazbijewicz