Postdramatyczne fiasko

Postdramatyczne fiasko – Najnowsza premiera Teatru Dramatycznego w Warszawie “Chłopaki płaczą” jest totalną porażką.

Teatr Dramatyczny w Warszawie, pod wodzą komuny feministycznej z Moniką Strzępką na czele, kontynuuje staczanie się na dno. „Chłopaki płaczą” wg scen. i w reż. Michała Buszewicza to ewidentne postdramatyczne fiasko.

 

 

 

Postdramatyczne fiasko

 

 

 

 

Postdramatyczne fiasko

Męskie zwierzenia w scenografii basenu z kiblem obrośniętym miękkim misiem

„Chłopaki płaczą” wg scen. i w reż. Michała Buszewicza w Teatrze Dramatycznym w Warszawie. Pisze Reda Paweł Haddad w Teatrze dla Wszystkich.

 

Emocje… tak. Mężczyźni mówiący o emocjach? Tak! Czy o emocjach można mówić w bezemocjonalny sposób?

Nie wiedziałem czego się spodziewać. Interesowało mnie to jako mężczyznę i człowieka teatru. Jak mówić o męskości i to w kontekście tak nieuchwytnego tematu emocji?

 

Czy obejdzie się bez środowiskowego poklasku, zgodnego z trybalizacją zachowań i podążaniem za konformizmem komunikacyjnym, czy jednak będę mógł zaufać twórcom i dać się prowadzić jak widz, a nie aktywista?

 

Zaufać dlatego, że oni wiedzą gdzie mnie prowadzą

Mężczyźni. Korzystają z tego samego basenu. Zwykli faceci. Może nawet „trywialni”. Trochę się na siebie otwierają. Trochę ufają. Opowiadają kilka wrażliwych historii. Wspomnienie z dzieciństwa. Męska przyjaźń. Na rybach z ojcem. Z opowiadanych na scenie historii nabywamy wiedzy, że… mężczyźni są ludźmi. Tak, mają swoje zmartwienia, nieobecnych ojców, swoje traumy. Tak, czują emocje. Na końcu następuje przytulenie. Taki męski krąg.

 

Powiedz coś o sobie

Poza kilkoma monologami, kilkoma dialogami oraz powtarzającymi się projekcjami na ekranach, nie dowiedziałem się niczego więcej o tym, że „chłopaki płaczą”.

 

Zabrakło mi w tym – poza zarysowanymi kilkoma próbami… – stworzenia teatru, pojawienia się spójnych postaci, dążenia gdzieś poza ciekawą instalację gotową do obejrzenia na ekranie w Centrum Sztuki Współczesnej. Czegoś co może dać tylko wielowymiarowy kontakt ze sztuką teatru.

 

Publiczność nagradza zdecydowaną owacją na stojąco

Pewnie bywam rozpieszczony swoim marzeniem, że nawet w formach „postdramatycznych” może na scenie coś się dziać, a emocje mogą mieć wiele aktorskich form wyrazu. Zgodzę się też, że jestem może zbyt gruboskórny, aby zrozumieć delikatność materii, którą twórcy przędą swój spektakl. Jako, niech będzie, jaskiniowiec teatru, który odróżnia wymiar performance – instalacji i działający na wszystkie zmysły na żywo teatr, powiem, że za mało było akcji. Czy akcja jest mężczyzną? Tak/nie? Jeśli tak, to mamy kryzys męskości, bo tego zabrakło.

 

Reda Paweł Haddad

 

https://e-teatr.pl/meskie-zwierzenia-w-scenografii-basenu-z-kiblem-obrosnietym-miekkim-misiem-35855


#Teatr  #TeatrDramatyczny #MonikaStrzępka #Warszawa