Poncyljusz Trombka, vel Nikodem Dyzma

Posted on gru 3, 2015 in Teatralne

Jak wieść gminna niesie, w moim ulubionym teatrze aktorzy masowo odmawiają zagrania w najnowszym przedstawieniu następnego reżysera-amatora, którego ściągnął im na głowę miłościwie im panujący Bóg Słońce, Wielki Reformator, Dyrektor Poncyljusz Trombka, vel Nikodem Dyzma.

Otóż po sukcesie innej nic-nie-umiejącej-za-to-bardzo-modnej reżyserki, której jedyną zaletą było to, że jest forowana przez “spółdzielnie teatralną”, czyli bandę ignorantów, która nic nie potrafi, ale dzięki manipulacjom i matactwom dorwała się w polskim teatrze do władzy.

Która to reżyserka zrobiła spektakl żenująco słaby, ale za to w zimnej przestrzeni postindustrialnej po której biegają wrzeszczące nagie baby, co wystarczyło, żeby wcisnąć kit lokalnym kapitułom i nagrodzić spektakl jakąś tam nagrodą, co z kolei uratowało Poncyliuszowi dyrektorski tyłek, albowiem przez dwa lata, jego światłe reformy przyniosły mojemu ulubionemu teatrowi jedynie załamanie frekwencyjne i artystyczną klęskę.

Poncyliusz jednak w ciemię bity nie był – w końcu wychował się na hałdach na całkiem niezłego cwaniaka, który nic nie potrafi, ale potrafi robić wrażenie, jakby potrafił.

Czując więc oddech na swoim dyrektorskim karku i że być może urzędnicy przejrzą jego “dyzmowatość” i wykatapultują go z jego dyrektorskiego stołka, sięgnął Światły Poncyljusz, po ową ultramodną reżyserkę.

To, że zakochana w Poncyljuszu ciocia przewodniczy poczynaniom zarówno urzędu, jak i kapitule nagrodowej nie zaszkodziło i chytry Poncyljusz dopiął swego – spektakl miał nagrodę, a Poncyljusz sukces i myk! dyrektorski fotelik uratowany.

Skoro jego fortel tak znakomicie zadziałał, a teatr pod jego auspicjami nadal pikował w dół, pomyślał zatem Lotny Poncyljusz, że i w tym roku sięgnie po jakiegoś spółdzielnianego pupilka i utwierdzi swoją wybitną pozycję na firmamencie gwiazd polskiego nieboskłonu dyrektorskiego.

W tym sezonie sprowadził zatem następnego nic-nie-umiejącego-za-to-bardzo-modnego pseudoreżysera i zafundował całemu zespołowi balangę, jakich mało – spektakl na wszystkie fajerki, w którym grać będą prawie wszyscy aktorzy.

Zapomniał jednak Postępowy Poncyljusz, że zespół aktorski tego teatru swój rozum ma, a tym razem nie będzie grało w spektaklu kilka zmanipulowanych, albo zastraszonych osób, lecz zespół cały i że nie da się on nabrać na hucpę pseudoreżysera, który ponoć postanowił umiejscowić następny dramat narodowy pośród nie mających z nim nic wspólnego obcych wyspach morza północnego…… a może śródziemnego….. a może to było na Marsie…..

Nie wiem, albowiem tak daleko moja wiedza i wyobraźnia nie sięga, ale wiem na pewno, że zespół się zbuntował o czym huczy już cała gmina.

A ja jestem ciekaw jak Sprytny Poncyljusz rozwiąże ten dyrektorski dylemat – czy kopnie pseudoamatora i pośle go na ową wyspę, żeby tam wystawił ich dramat narodowy umiejscowiony w Polsce, czy będzie obstawał przy swojej Dyrektorskiej Nieomylności i wymieni zespół.

No i co na to wszystko Urzędnicy i Zwierzchnicy, czy w milczeniu dalej będą przyglądać się jak Poncyljuszowy Okręt Flagowy tonie.

Ciekawe.

Z wielkim napięciem będę śledził rozwiązanie tego ambarasu…..

Amen

Nikodem Dyzma