Pomiędzy dobrym i złym
Pomiędzy dobrym i złym – Od dzisiaj będę publikował tu wiersze mojego znajomego, Łukasza Sroki, fenomenalnego finansisty, ale także wrażliwego poety.
Zawsze mnie niebywale cieszy, kiedy ludzie o tak zwanych “ścisłych umysłach” potrzebują czegoś więcej do życia, niż li tylko cyferki , liczby, schematy, grafy i wykresy. Dlatego od dzisiaj będę tu prezentował znakomitą poezję, świetnego finansisty, który oprócz cyferek posiada wrażliwą duszę i pisze wyśmienite wiersze.
Zapraszam na tę podróż Pomiędzy. Pomiędzy tym co zrozumiałe i tym czego nie można zrozumieć. Pomiędzy dobrym i złym. Na podróż z wierszami Łukasza Sroki.
Pomiędzy dobrym i złym
Wstęp
Pomiędzy. Pomiędzy tym co zrozumiałe i tym czego nie można zrozumieć. Pomiędzy dobrym i złym. Pomiędzy jasnością i ciemnością. Pomiędzy wszystkim i niczym.
Bo czy białego nie lepiej widać na czarnym? Czy w ciemności tylko można być pewnym tego co jest jasne? Czy nie potrzebujemy kontrastów w życiu by lepiej coś zrozumieć?
W tym wszystkim wybieram Białe, ale na czarnym. Wybieram Dobro pod wpływem zła. Maluję Radość na tle smutku.
Teraz wiem to jeszcze bardziej, cały czas to wiem. Jedno wiem na pewno! Jesteśmy tym o czym myślimy. Świat to to miejsce gdzie zaczynamy myśleć i tworzyć przekonania. Rzeczywistość składa się ze wszystkich naszych przekonań.
…I proszę Cię bardzo, czytaj!… Pomiędzy tymi wierszami!
Jakaś dziwna podróż
To nie będzie wojna ani bitwa
To nawet nie będzie podbój
Będzie to podróż
To eksploracja
Do tego zakątka
Który nie istnieje
Na bezludną wyspę
Dobro
Dobro – jedno z podstawowych (pierwotnych) pojęć etycznych, utożsamiane z pojęciem bytu. W moralności dobro określa poprawność (zgodność z normami moralnymi) czynów i zachowań człowieka.
Dobro w filozofii nowożytnej
Immanuel Kant stworzył system etyczny, zwany aktywistycznym, w którym dobro stało się jedną z podstawowych kategorii umysłu praktycznego. Dla Kanta dobro nie istniało jako obiektywnie istniejący byt, lecz było wartością, która pojawia się w momencie świadomego podejmowania decyzji, jest więc związana z wolną wolą. Działania bezwolne (wykonywane automatycznie), takie jak wzrost roślin lub oddychanie nie mogą być oceniane w kategoriach dobra i zła, gdyż nie ma w nich czynnika woli. Dobro (i zło) jako kategoria oceny czynów może się więc pojawić dopiero w momencie kiedy dane działanie jest podejmowane z wolnej woli. Różnica między działaniem dobrym i złym wynika z jego stosunku do obowiązku, czyli zewnętrznego systemu wartości narzucanego zwykle przez społeczeństwo. Dobre działania to te, które wypełniają obowiązek, zaś złe to te, które stoją w sprzeczności z obowiązkiem. Pogląd ten zadomowił się w europejskiej filozofii, wypierając, stare platońskie pojęcie dobra z większości systemów etycznych tworzonych po Kancie. W systemie Kanta istniała jednak nadal możliwość prostego rozróżnienia dobra i zła, dzięki temu, że definiował on obowiązek jako nakaz działania zgodnego z wolą Boga i wynikającym z tej woli ogólnym porządkiem świata.
Podobny system etyczny istniał już od wieków w religiach Dalekiego Wschodu, szczególnie w buddyzmie. W religiach tych nie istniało nigdy pojęcie dobra jako obiektywnie istniejącego bytu abstrakcyjnego, lecz było zawsze traktowane jako wartość czynów. Dobre czyny są w tym systemie zgodne z dharmą i poprawiają osobistą karmę osoby czyniącej dobrze, zaś złe czyny, to te które są z dharmą niezgodne.
Fryderyk Nietzsche zerwał z poglądem, że dobro i zło można w jakikolwiek sposób zobiektywizować i że są to zawsze wartości subiektywne zależne od sytuacji i warunków. Uważał on, że to wszystko co uważamy za wartości jest względne i subiektywne. W szczególności wartości moralne. Nie ma moralności obiektywnej, powszechnie obowiązującej; każdy ma taką jaka mu dla jego celów życiowych jest potrzebna i jaka odpowiada jego uczuciom.
Po relatywizmie moralnym Nietzschego próbowano budować wiele systemów etycznych o charakterze relatywistycznym, wychodząc jednak z innych przesłanek. Np. w marksizmie przyjmuje się, że to co w danym momencie uznajemy za dobre lub złe wynika z moralności grupy społecznej, której jesteśmy członkiem, a ta moralność jest produktem struktury i stosunków społecznych występujących w danym momencie. Stąd, wraz ze zmianą struktury społecznej następuje zwykle zmiana norm moralnych i co za tym idzie oceny co jest dobre, a co złe.
George Edward Moore był twórcą aksjologicznego systemu etyki. Przyjął on, że dobro i zło są niedefiniowalnymi pojęciami pierwotnymi każdego systemu etycznego, podobnie jak punkt i linia prosta w geometrii. Stąd rozważania na temat ich “natury” nie mają żadnego sensu, a wszelkie wytworzone przez wieki “definicje” dobra i zła można zawsze sprowadzić do elementarnej tautologii – dobro to wszystko to, co jest przyjęte za dobre w danym systemie etycznym.
Systemy etyczne różnią się zatem między sobą tylko “funkcjami” określającymi co jest dobre, a co złe. Przyjmując ten pogląd, na podstawie analizy tych “funkcji” Rudolf Carnap stworzył obowiązujący do dzisiaj w etyce filozoficznej klarowny podział systemów etycznych.
https://pl.wikipedia.org/wiki/Dobro
#ŁukaszSroka