Tradycyjnym miejscem spożywania pizzy są pizzerie, lokale gastronomiczne specjalizujące się w przyrządzaniu i serwowaniu pizzy.

Historia

Przypuszcza się, że potrawę w rodzaju pizzy podawali już starożytni Grecy. Były to płaskie chleby posmarowane oliwą,czosnkiem, posypane ziołami. Z Grecji (ok. 500 p.n.e.) trafiły do starożytnego Rzymu. Po sprowadzeniu do Europy pomidorów, w XVII-wiecznym Neapolu do pizzy zaczęto nieodłącznie stosować sos pomidorowy.

Pierwsza współczesna pizza miała powstać w 1889, kiedy to Neapol odwiedziła królowa Włoch Małgorzata Sabaudzka wraz z mężem (Margherita i Umberto di Savoia). Tamtejszy piekarz, niejaki Raffaele Esposito, przygotował na jej cześć specjalną potrawę – pizzę, w której podstawowymi składnikami były: pomidory, ser mozzarella i bazylia, reprezentujące narodowe barwy Włoch. Nazwano ją margheritai do dziś jest to nazwa najpopularniejszej i najprostszej wersji pizzy.

Rodzaje pizzy

Istnieje wiele odmian pizzy z licznymi dodatkami. Mogą to być m.in. pieczarki, cebula, pomidory, oliwki, ananas, wędlina, owoce morza, a nawet słodkie owoce i sosy.

• Pizza neapolitańska (pizza napoletana) – oryginalna pizza neapolitańska jest wytwarzana z lokalnych składników takich jak pomidory San Marzano, które rosną na polach wulkanicznych na południe od Wezuwiusza, i mozzarelli z mleka bawolic (mozzarella di bufala campana), która jest robiona z mleka krów wypasanych na bagnach Kampanii i Lazio w półdzikich warunkach. Zgodnie z zasadami wytwarzania tego gatunku pizzy, mąka musi być typu 0 lub 00 (ewentualnie mieszanką tych dwóch rodzajów), ciasto jest wytwarzane z użyciem neapolitańskich drożdży lub drożdży browarnianych. Aby uzyskać najlepszą jakość, zastosowana mąka powinna być wysoko proteinowa (bardziej nadaje się do tego celu mąka chlebowa niż tortowa). Ciasto powinno być wyrabiane ręcznie lub z użyciem wolnoobrotowego miksera. Gdy ciasto wyrośnie, powinno zostać uformowane tylko rękami, bez użycia wałka lub innych przyrządów mechanicznych. Grubość ciasta nie może przekraczać 3 mm. Pizza musi być pieczona przez 60-90 sekund w temperaturze 485 °C w piecu opalanym drewnem dębowym. Po wypieczeniu powinna być chrupiąca, krucha i aromatyczna. Pizza neapolitańska ma status “gwarancji tradycyjnego specjału” we Włoszech. Status ten ogranicza jej podawanie do trzech wariantów:
  • pizza marinara, która zawiera pomidory, czosnek i oregano oraz oliwę z pierwszego tłoczenia (większość pizzerii w Neapolu dodaje do tego rodzaju również bazylię);
  • pizza Margherita, zawierająca pomidory, plasterki mozzarelli, bazylię oraz oliwę z pierwszego tłoczenia;
  • pizza Margherita extra, która zawiera pomidory, mozzarellę z Campanii (w okrągłych plasterkach), bazylię oraz oliwę z pierwszego tłoczenia.

W 2009 pizza “neapolitańska” została zastrzeżona przez Komisję Europejską jako wyrób tradycyjny z certyfikatem TSG. Pizzę o tej nazwie w całej Unii Europejskiej można będzie teraz wyrabiać tylko według ściśle określonej receptury, tzn. ze specjalnej mąki, soli morskiej, sera mozzarella z mleka bawolego, oraz piekąc na kamiennej płycie w piecu opalanym drewnem.

• Pizza typu Lazio – dostępna w wielu częściach Włoch jako pizza na wynos o grubości ciasta od 1 do 2 cm (taka pizza jest zazwyczaj pieczona w kuchenkach elektrycznych) oraz jako pizza serwowana w restauracjach (posiada cieńszy placek, wypiekana jest na ogół w piecach opalanych drewnem).

• Pizza sycylijska – pizza z grubym ciastem o prostokątnym kształcie, podawana z sosem pomidorowym, serem i wybranymi dodatkami.

• Pizza biała (pizza bianca) – nie zawiera sosu pomidorowego, lecz sos biały, najczęściej na bazie mleka lub pesto. W Rzymie określenie pizza bianca odnosi się do zapieczonego chleba z dodatkiem oliwy z oliwek, soli i sporadycznie z liśćmi rozmarynu.
  https://pl.wikipedia.org/wiki/Pizza

#pizza