Papryka faszerowana
Papryka faszerowana – to jeden z moich sposobów na faszerowaną paprykę, w tej wersji bez ryżu i z mięsem najpierw smażonym na patelni.
Ta papryka faszerowana różni się od innych tym, że faszeruję ją mięsem, które uprzednio podsmażam na patelni wraz z cebulką, co w efekcie daje zupełnie inny smak, niż, kiedy faszeruje się paprykę surowym mięsem.
Papryka faszerowana
400 g mielonego mięsa wołowego
400 g mielonego mięsa wieprzowego (najlepiej z łopatki)
6 średnich czerwonych papryk (najlepiej żeńskich)*
1 średnia cebula
100 g żółtego sera
1 duży ząbek czosnku
Oregano, sól, pieprz do smaku i olej do smażenia.
1. Cebulę kroimy w drobną kostkę i zarumieniamy na oleju.
2. Dorzucamy mięso mielone, które doprawiamy solą, pieprzem, oregano i przeciśniętym czosnkiem, póki jest surowe, a potem smażymy aż się zarumieni.
3. Z papryki usuwamy gniazda nasienne. Wgłębienia wypełniamy zrobionym wcześniej farszem. Wierzch posypujemy startym na tarce żółtym serem.
4. Papryki układamy najlepiej w żaroodpornej formie, podlewamy 1/4 szklanką wody. Pieczemy około 60 minut w temperaturze 180 stopni.
Gotowe!!!
To danie moim zdaniem najlepiej smakuje z gotowanymi ziemniaczkami i sosem pomidorowym, ale każdy niech podaje z czym mu najlepiej smakuje.
* Jeżeli chcemy słodszą wersję wybierajmy paprykę żeńską, czyli tą z 4 grzbietami. Idealnie nadaje się ona do jedzenia na surowo. Natomiast rodzaj męski, ten z 3 wybrzuszeniami, doskonale sprawdzi się do gotowania i pieczenia.
https://kempinsky.pl/kasiuchnia.pl/dobre-rady/jak-wybierac-papryke/
Papryka
Papryka (Capsicum annuum) – owoce papryki rocznej przeznaczone do spożycia w postaci świeżej lub konserwowanej jako warzywo, względnie świeżej, konserwowanej, suszonej lub suszonej i zmielonej (papryka w proszku) jako przyprawa lub dodatek do potraw. W każdej z wymienionych postaci, papryka może być stosowana do potraw surowych jak i gotowanych.
Papryka w Europie jest znana od XVI w. Prawdopodobnie pierwsza wzmianka o niej pochodzi od lekarza jednej z wypraw Krzysztofa Kolumba, który zapisał, że Kolumb przywiózł do Europy pieprz, ostrzejszy od pieprzu kaukaskiego. Papryka pochodzenia amerykańskiego w Europie uprawiana była początkowo na Półwyspie Iberyjskim jako roślina ozdobna, później także ze względu na zastosowania kulinarne, jak i lecznicze. Możliwe, że druga droga, którą papryka dotarła mniej więcej w tym samym czasie do Europy, prowadziła z Indii za pośrednictwem Turków, do krajów bałkańskich i na Węgry. Pierwotna węgierska nazwa papryki, poświadczona w słowniku z 1684 roku, to török bors (“turecki pieprz”).
Na Węgrzech obecnie zwana jest „czerwonym złotem”, bowiem przynosi duże dochody z eksportu. Jest jednym z podstawowych składników w kuchni węgierskiej, np. w takich daniach jak leczo, gulasz czy tokań. Węgrzy eksportują także, chociaż sami jej nie używają, paprykę pfeferoni. Popularną paprykę w proszku jako pierwsi zastosowali bracia Palffy w XIX i wprowadzili na rynek pod nazwą Rózsa paprika. Zgodnie z tą technologią usuwa się żyłki i nasiona, usuwając nadmiar kapsaicyny.
Owoce papryki różnią się znacznie pod względem wielkości, koloru, kształtu i ostrości (zależnej od zawartości kapsaicyny). Do najbardziej znanych odmian należą:
- papryka czereśniowa (Capsicum cerasiforme)
- habanero (Capsicum chinense)
- jalapeño
https://pl.wikipedia.org/wiki/Papryka_(kuchnia)
#kuchnia