Odlot na koniec świata
Odlot na koniec świata – To następny wiersz jednego z moich ulubionych poetów, mojego przyjaciela ze studiów na reżyserii, Stefana Chazbijewicza.
Stefan, jak zawsze z wielką sensualnością porusza się po mistycznych obszarach miłości, ludzkiej duszy i natury. “Odlot na koniec świata” to jego następny wiersz, który tu zamieszczam.
Tekst czytelny na komórce:
https://www.facebook.com/grzegorz.kempinsky/posts/10220370004934660
Odlot na koniec świata
drzewo
Rozchodzące się od
stada ptaków małych
śpiewy
Rozglądam się i widzę
Stado małych
Szarych skrzydlatych
Cudów
Szare słowiki
przed
odlotem
Konferencja
ptaków na drzewie
Przy placu unii
Lubelskiej
Odlatują do Afryki
Środkowej
Trudno to sobie
Wyobrazić nawet
Wrócą
Na wiosnę
szare
słowiki małe
W środku miasta
Odlot na
Koniec świata
Podróż
Mit
Wędrówki ptaków
Wędrówki ptaków (migracje) – zjawisko przemieszczania się ptaków między dwoma obszarami (lęgowisko i zimowisko) spowodowane zmianami warunków atmosferycznych i co za tym idzie niedostępnością pokarmu. W klimacie tropikalnym wędrówka jest spowodowana zmianami pór: suchej i deszczowej. Poza wyjątkowymi przypadkami na zimowiskach ptaki nie przystępują do lęgów.
Wędrówki mogą mieć także charakter lokalnych, określane są wtedy jako:
- żerowiskowe – czyli przemieszczanie się ptaków w miejsca obfitego występowania pokarmu,
- pionowe (np. pomurnik w Tatrach),
- pogodowe (np. u jerzyków).
Takie wędrówki noszą miano koczowania. Specyficznym typem wędrówki jest inwazja, występująca nieregularnie u ptaków, które są monofagami.
Skłonność ptaków do wędrówki jest utrwalona dziedzicznie. Krótko przed okresem wędrówki ptaki osiągają dojrzałość wędrówkową.
Wędrówka ptaków jest możliwa dzięki ich wrodzonym umiejętnościom do orientacji i zdolnością do osiągania wspomnianej już dojrzałości wędrówkowej.
Wiele gatunków ptaków migruje, aby wykorzystać optymalnie podaż pokarmu, jak również dogodne warunki rozrodcze. Oba aspekty związane są z różnicami temperatur w poszczególnych porach roku na różnych szerokościach geograficznych. Istnieje kilka typów wędrówek charakterystycznych dla różnych grup ptaków.
Podział ptaków ze względu na charakter wędrówek
Ze względu na prowadzony tryb życia, mający bezpośredni związek z podejmowaniem przez nie wędrówek, ptaki dzieli się na:
- osiadłe – ptaki, które przez cały rok przebywają w swoich terytoriach, gdzie się gnieżdżą, wyprowadzają lęgi i zimują. W związku z koniecznością zdobywania pożywienia niekiedy odbywają w okresie jesienno-zimowym lokalne wędrówki, po czym powracają na swe lęgowiska. Do tej grupy ptaków zaliczamy m.in. dzięcioły, większość sów, trznadla, dzwońca, srokę, kuropatwę, cietrzewia, głuszca, jarząbka.
- wędrowne – ptaki, które wiosną i jesienią odbywają wędrówki pomiędzy lęgowiskami a zimowiskami. Przyczyną migracji jest niedostępność pokarmu w okresie zimowym. Ptaki mogą wędrować na krótkich dystansach, np. z północnej do zachodniej Europy (m.in. skowronek, czajka, rudzik) lub na długich dystansach, np. z Europy do Afryki (m.in. bocian biały, jaskółki, jerzyk, wilga).
- koczujące – ptaki, które w okresie zimowym przemieszczają się do obszarów z większą ilością pokarmu, koczując w danym miejscu do czasu wyczerpania zasobów pokarmowych, a potem lecąc dalej. Wędrówki takie często odbywane są w stadach i nie mają określonego kierunku. Gatunkami koczującymi są np. jemiołuszka, sikora sosnówka.
https://pl.wikipedia.org/wiki/W%C4%99dr%C3%B3wki_ptak%C3%B3w
#StefanChazbijewicz