Naszym uporem jest sztuka

Naszym uporem jest sztuka –  Teatr powinien być miejscem nie tyle edukującym, co wzbogacającym widza i dawać płaszczyznę, na której tak zwane działania okołoteatralne mogą tworzyć wspólnotę działającą ponad różnicami zdań i polityką.


Naszym uporem jest sztuka


Naszym uporem jest sztuka

“W epoce masowej, niezbędne jest indywidualne poświęcenie będące uporem, lub stawianiem barykad.
Naszym uporem jest sztuka – intymne poświęcenie w przestrzeni publicznej. Dzięki któremu odzyskujemy utraconą tożsamość. Ono uwalnia nas kolektywizacji zachowań, umasowienia, uniformizacji, od tego, co globalne.Uwalnia nas od tego, co tak silnie związane jest z opresyjnością, małodusznością, trywialnością naszych uporządkowanych społeczeństw. ” napisała gdzieś Angelica Liddell.

W istocie jest chyba rzeczywiście tak, że w obliczu globalizmu i ultramaterializmu wtłaczanego do naszych głów poprzez system korporacyjny, sztuka wydaje się być jedną z niewielu ostoi indywidualizmu, wrażliwości i wszystkich tych wartości, które zatraca się będąc wpasowanym w sztancę współczesnego świata opartego na złym pieniądzu.

W krajach takich, jak Polska, w których zanika, albo kompletnie już zanikło społeczeństwo obywatelskie, pojmuję rolę teatru, jako taką właśnie barykadę oporu, przeciwko owczemu pędowi i bezduszności otaczającego nas świata. Teatr ma nie tyle być polem do onanistycznych wybryków wzajemnie się sobie podlizujących pseudotwórców, lecz namiastką horyzontalnej komórki społecznej, miejscem do którego przychodzi się, żeby poznać sobie podobnych, podyskutować, nawet pospierać, ale wciąż będąc zjednoczenym wartością dodaną, jaką jest doznanie estetyczne i duchowe.

Teatr powinien być miejscem nie tyle edukującym, co wzbogacającym widza i dawać płaszczyznę, na której tak zwane działania okołoteatralne mogą tworzyć wspólnotę działającą ponad różnicami zdań i polityką.

Tak właśnie pojmuję rolę współczesnego teatru.

Amen


teatr 

[gr. théatron ‘miejsce do oglądania’],

początkowo, w starożytnej Grecji, określenie widowni teatralnej, z czasem przeniesione na całą budowlę architektoniczną.

Wspołcześnie pojęcie to występuje w 3 podstawowych znaczeniach: 1) rodzaj sztuki widowiskowej wykonywanej przez aktorów, którzy improwizują na oczach widzów lub wykonują utwór zaczerpnięty z repertuaru teatralnego; wykonanie bywa połączone z interpretacją, w której znaczny udział miewa dekoracja teatralna i reżyseria; w zależności od repertuaru i środków wyrazu wyróżnia się: teatr dramatyczny, teatr muzyczny (operabalet), pantomimęteatr lalek; 2) budynek, budowla lub miejsce przystosowane do prezentowania publiczności przedstawień; składa się ze sceny(przestrzeń przeznaczona dla wykonawców), widowni (miejsce dla publiczności) i pomieszczeń pomocniczych (zaplecze techniczne); w rozwoju historycznym formy architektoniczne teatru podlegały zmianom zależnym od funkcji społecznych i konwencji estetycznych; 3) instytucja życia kulturalnego (działająca jako przedsiębiorstwo państwowe, prywatne lub stowarzyszenie), skupiająca zespół artystyczny i personel techniczny, której celem jest organizowanie i umożliwianie odbioru przedstawień teatralnych.
https://kempinsky.pl/encyklopedia.pwn.pl/haslo/;3985837

#teatr