Mitoman tworzy mitologię?
Mitoman tworzy mitologię – jeśli pewien samozwańczy reżyser zwany Poncyljuszem Trombką, vel Bercikiem, myśli że tworzy mitologię, to jest chyba niezłym mitomanem?
Mitoman tworzy mitologię? – Przeczytałem gdzieś, że ów okoliczny samozwańczy reżyser, żyje w przeświadczeniu, że tworzy swoim najnowszym przedstawieniem mitologię Śląska, a ja się zastanawiam, czy to przypadkiem nie oznacza, że jest mitomanem?
Odsyłam więc do źródeł:
Mitoman tworzy mitologię
mitoman
dopuszczalne w grach
człowiek z chorobliwą skłonnością do zmyślania i opowiadania nieprawdziwych historii, zwłaszcza o sobie.
https://sjp.pl/
megaloman
dopuszczalne w grach
człowiek mający przesadnie wysokie wyobrażenie o własnej wartości; pyszałek
https://sjp.pl/megaloman
mitologia
dopuszczalne w grach
1. dziedzina nauki zajmująca się badaniem mitów;
2. zbiór mitów jakiegoś ludu składający się na religię tego ludu
https://sjp.pl/mitologia
Mitologia
Mitologia – zbiór mitów opowiadanych w danej społeczności lub literacko uporządkowany zbiór opowieści o bóstwach i istotach nadprzyrodzonych, a także nauka zajmująca się zbieraniem, analizą, klasyfikacją i interpretacją mitów.
Mitologię uważa się za dyscyplinę z pogranicza antropologii, etnologii, teorii literatury, historii, socjologii, teologii czy religioznawstwa. Niekiedy wobec nauki badającej mity używa się też określenia mitoznawstwo.
Studia nad mitologiami mają dwuwiekową tradycję, poprzedzoną zamiłowaniami antykwarycznymi w wielu krajach, a także odrodzeniem greckich i rzymskich wątków antycznych w kulturze europejskiej. Podstawowe kierunki badawcze ukształtowały się w XIX i XX wieku. Obok klasycznej interpretacji mitologii, opartej na analizie tekstów, zwanej historyczno-literacką, rozwinęły się liczne interpretacje funkcjonalne. Klasyczne ujęcie mitologii opiera się na założeniu, że to, co ludzie wyrażają w mitach, jest właśnie tym, co chcą wyrazić. Funkcjonalna interpretacja mitologii zakłada, że język mitu jest przekładalny na język współczesnej nauki, a różne struktury pojęciowe mogą służyć do odkrywania ukrytego sensu mitologii, maskowanego przez treść i formę mitów. Zwolennicy mitologii funkcjonalnej sformułowali wiele różnych wyjaśnień mitologii, które można sprowadzić do trzech zasadniczych interpretacji: intelektualnej, emocjonalnej i społecznej
Mitologia jako zbiór ustnych opowieści
Mity – w formie ustnych opowieści – wykazują trwałą, występującą we wszystkich społecznościach i w różnych okresach historycznych, tendencję do łączenia się w grupy oraz tworzenia większych całości. Całości te nazywa się w nauce mitologiami.
Mit nie jest więc opowiadaniem całkowicie niezależnym, jest zazwyczaj powiązany tematycznie z innymi mitami opowiadanymi w danej społeczności. Oznacza to, że wątki pojedynczego mitu stają się w pełni zrozumiałe dopiero poprzez odniesienie do całego zbioru mitów tejże społeczności. Te powiązania między poszczególnymi mitami wynikają z faktu, że mitologia danej społeczności dąży zazwyczaj do stworzenia całościowego obrazu wszechświata, opisanego za pomocą mitów, w którym poprzez opowieści o istotach nadprzyrodzonych tłumaczone są np. sens świata, początki danej społeczności, pochodzenie człowieka, jego los, granice jego możliwości, zasięg jego nadziei i pragnień itp.
Mity łączą się w mitologię diachronicznie, wskutek powiązania ich fabuł, a także synchronicznie – poprzez opowiadanie o tych samych postaciach lub wspólną tematykę, wątki czy motywy.
https://pl.wikipedia.org/wiki/Mitologia
PS.
Jak zwykle artykuł ten nie ma nic wspólnego z otaczającą nas rzeczywistością, a jest jedynie wytworem mojej wyobraźni.
#mitoman