Jesteśmy edycją limitowaną
Jesteśmy edycją limitowaną – Jak żyli ludzie urodzeni w latach 1945 – 1985 bez dostępu do technologii: bez internetu, bez komputerów, bez telewizorów, bez klimatyzacji, bez telefonów komórkowych?
Jesteśmy edycją limitowaną – to ciekawy tekst znaleziony w odmętach internetu. Nie opowiada on wcale całej prawdy u ludziach urodzonych do 1985 roku, ale jest on jednak interesujący z powodu punktu swojego widzenia i daje przynajmniej częściowo do myślenia.
Jesteśmy edycją limitowaną
NIE ZNAM AUTORA, ALE TEKST JEST ŚWIETNY …
Syn zapytał kiedyś swego ojca:
„Jak żyłeś wcześniej bez dostępu do technologii: bez internetu, bez komputerów, bez telewizorów, bez klimatyzacji, bez telefonów komórkowych?”
Ojciec odpowiedział:
„Tak jak dzisiaj żyje twoje pokolenie: bez modlitwy, bez współczucia, bez honoru, bez szacunku, bez wstydu, bez skromności, bez czytania książek…
My, ludzie urodzeni w latach 1945 – 1985 jesteśmy błogosławieni.
Nasze życie jest tego żywym dowodem: grając i jeżdżąc na rowerach, nigdy nie nosiliśmy kasków.
Nie baliśmy się chodzić do szkoły samotnie od pierwszego dnia.
Po szkole bawiliśmy się do zachodu słońca.
Nigdy nie oglądaliśmy telewizji przez pół dnia.
Graliśmy z prawdziwymi przyjaciółmi, a nie z przyjaciółmi z Internetu.
Jeśli kiedykolwiek byliśmy spragnieni, piliśmy wodę z kranu, a nie z butelki.
Nie chorowaliśmy często, chociaż dzieliliśmy tę samą szklankę soku z czterema przyjaciółmi.
Nigdy nie przytyliśmy, chociaż codziennie jedliśmy dużo chleba i ziemniaków.
Jesteśmy przyzwyczajeni do tworzenia naszych zabawek i zabawy nimi.
Dzieliliśmy się naszymi zabawkami, książkami.
Nasi rodzice nie byli bogaci. Dali nam swoją miłość, nauczyli nas cenić duchowość, dali nam pojęcie prawdziwych ludzkich wartości – uczciwość, wierność, szacunek, ciężka praca.
Nigdy nie mieliśmy: telefonów komórkowych, DVD, PlayStation, Xbox, gry wideo, laptopów, czatu internetowego.
“Ale mieliśmy prawdziwych przyjaciół!
Odwiedzając dom przyjaciela bez zaproszenia, byliśmy ugoszczeni prostym i skromnym jedzeniem.
Nasze wspomnienia były na czarno-białych fotografiach, ale były jasne i kolorowe, z przyjemnością przeglądaliśmy rodzinne albumy i z szacunkiem przechowujemy portrety naszych przodków.
Nie wyrzucamy książek do kosza, stawaliśmy po nie w kolejce.
Nie podawaliśmy naszego życia opinii publicznej i nie rozmawialiśmy o życiu innych z zachwytem, tak jak ty – pokazując swoje życie na Instagramie, publicznie omawiając swoje rodzinne sekrety w mediach.
Jesteśmy unikalnym i najbardziej wyrozumiałym pokoleniem, ponieważ jesteśmy ostatnim pokoleniem, które słuchało swoich rodziców i pierwszym pokoleniem, które słucha swoich dzieci.
Jesteśmy edycją limitowaną.
Ucz się od nas.
Doceń nas!”
#Życie #Pokolenie #Refleksje