Dyrektorem ma prawo być tylko przytakiwacz
Kuriozalny wyrok WSA, z którego wynika, że dyrektorem ma prawo być tylko ten, kto już się sprawdził jako dobrze wykonujący polecenia “z góry”
Konrad Szczebiot pisze o tym, że z wyroku WSA wynika, coś zupełnie innego niż z ustawy i zamiast autonomii instytucji, jej dyrektorem ma prawo być tylko przytakiwacz.
Dyrektorem ma prawo być tylko przytakiwacz
Otrzymałem wyrok wraz z uzasadnieniem WSA w Białymstoku dotyczący mojej skargi na konkurs na dyrektora OiFP. Nie po mojej myśli, ale nie z tego powodu piszę (powstaje odwołanie do NSA; w dwóch podobnych sprawach scenariusz był podobny – dopiero NSA przyznało rację kandydatowi).
Piszę, ponieważ w uzasadnieniu znalazło się skandaliczne zdanie. Otóż WSA w Białymstoku stwierdził, że organizator instytucji kultury ma prawo wydawać dyrektorowi instytucji kultury służbowe polecenia! Jest to niezgodne z sytuacją prawną i był to koronny argument dla odrzucenia mojej skargi.
Całość brzmi tak: “Organizator był zatem uprawniony, aby uzależnić ocenę posiadania przez poszczególnych kandydatów kwalifikacji kierowniczych, od nabycia ich w ramach stosunku pracy, cechującym się podległością służbową. W ten sposób zyskał bowiem wyższe prawdopodobieństwo należytego wykonywania przez przyszłego dyrektora OiFP obowiązków służbowych oraz STOSOWANIA SIĘ DO JEGO POLECEŃ, od tego, którego mógł oczekiwać od kandydatów nie posiadających doświadczenia w pełnieniu funkcji kierowniczych w ramach podległości służbowej”.
Słowem – dyrektorem ma prawo być tylko ten, kto już się sprawdził jako dobrze wykonujący polecenia “z góry”
Przypomnę tylko, że “uchwałą Krajowej Izby Odwoławczej z dnia 10 sierpnia 2018 roku (sygn. akt kio/kd 31/18 ):
– organizator wydaje akt o utworzeniu instytucji kultury, który określa jej nazwę, rodzaj, siedzibę i przedmiot działania (art. 11 u.o.p.d.k.);
– organizator zapewnia instytucji kultury środki niezbędne do rozpoczęcia i prowadzenia działalności kulturalnej oraz do utrzymania obiektu, w którym ta działalność jest prowadzona (art. 12 u.o.p.d.k.);
– instytucje kultury działają na podstawie aktu o ich utworzeniu oraz statutu nadanego przez organizatora (art. 13 ust. 1 u.o.p.d.k.);
– organizację wewnętrzną instytucji kultury określa regulamin organizacyjny nadawany przez dyrektora tej instytucji, po zasięgnięciu opinii organizatora oraz opinii działających w niej organizacji związkowych i stowarzyszeń twórców (art. 13 ust. 3 u.o.p.d.k.);
– instytucje kultury uzyskują osobowość prawną i mogą rozpocząć działalność z chwilą wpisu do rejestru prowadzonego przez organizatora (art. 14 ust. 1 u.o.p.d.k.);
– instytucja kultury gospodaruje samodzielnie przydzieloną i nabytą częścią mienia oraz prowadzi samodzielną gospodarkę w ramach posiadanych środków, kierując się zasadami efektywności ich wykorzystania (art. 27 ust. 1 u.o.p.d.k.).
Z przytoczonych powyżej przepisów wynika więc wyodrębnienie prawne i organizacyjne instytucji kultury oraz ich pełna autonomia i samodzielność finansowa i organizacyjna”.
https://www.facebook.com/konrad.szczebiot/posts/10158118712327490
#konkursnadyrektora