“Dosyć histerii aktorskiej” nazwałem ciekawy wpis Patrycji Babickiej na Facebooku, który moim zdaniem znakomicie w kilku zwięzłych słowach określa chorobę, na którą choruje polski teatr współczesny.

Przodują w tym sposobie realizacji członkowie tak zwanej “spółdzielni teatralnej” dziarsko wspierani przez wiadomych lobbystów i recenzentów, którzy brak profesjonalizmu uczynili cnotą, a hucpą i bełkotem intelektualnym zastąpili wypowiedzi twórcze.

Tak samo, jak pani Patrycja należę do grona osób, którzy po dziurki w nosie mają jednej jedynej estetyki twórczej, która tak naprawdę w twórczością ma tyle wspólnego co bazgroły tresowanego słonia w zoo.

Dosyć mam histerii aktorskiej, jako jedynego środka wyrazu, który bierze się z kompletnego braku warsztatu reżyserskiego, który potrafiłby poprowadzić aktora przez świat niuansów i półcieni.

Dosyć mam całej tej hucpy i amatorszczyzny, promowanej przez półidiotów, jako wybitną sztukę i cieszę się niezmiernie, że takich jak ja, jest coraz więcej, albowiem kiedy zaczyna się mówić o tym, że król jest nagi zazwyczaj oznacza to początek końca dynastii.

Oby to się i tym razem sprawdziło.

Amen

Patrycja Babicka