Bluźnierstwa Krystiana Lupy
Bluźnierstwa Krystiana Lupy – Ponad sześciogodzinny bełkot intelektualny Krystiana Lupy płynący z desek Teatru Powszechnego.
Jak dobrze, że są już recenzenci, którzy nie padają na kolana tylko pod wpływem nazwiska reżysera, ale potrafią powiedzieć, że król jest nagi. To dotyczy całego zjawiska wzajemnej adoracji w spółdzielni teatralnej, ale tym razem Sylwia Krasnodębska obnaża bluźnierstwa Krystiana Lupy, który przecież jest głównym guru-sruru tej mafii teatralnej.
Bluźnierstwa Krystiana Lupy
„Imagine” w reż. Krystiana Lupy, koprodukcja Teatru Powszechnego w Łodzi i Teatru Powszechnego w Warszawie. Pisze Sylwia Krasnodębska w „Gazecie Polskiej”.
„Imagine” w reżyserii Krystiana Lupy w Teatrze Powszechnym w Łodzi w koprodukcji z Teatrem Powszechnym w Warszawie to spektakl, w którym duszno nie tylko od palonych na scenie papierosów, ale i od intelektualnego bełkotu. To festiwal bluźnierstw, w którym transseksualista rozdaje narkotyki niczym Komunię Świętą…
Lupa sięga po utwór Johna Lennona „Imagine”, który był artystycznym manifestem ateizmu i idei komunizmu. „Krystian Lupa wychodząc od słów piosenki, zadaje pytanie o żywotność utopii w dzisiejszym świecie, zwłaszcza idei New Age, wizji świata bez wojen, państw, własności, nienawiści” – czytamy w oficjalnym opisie spektaklu. Tymczasem samo przedstawienie prezentuje nic innego jak nienawiść do Jezusa Chrystusa i jego wyznawców właśnie. Bo jak inaczej nazwać scenę, w której aktorzy zwracają twarze w stronę nieba i z otwartymi ustami czekają na „boską spermę”, dostając w zamian „boskie g…”. Bo czym, jak nie obrazą uczuć religijnych, jest scena, w której podający się za kobietę w obcisłej sukience mężczyzna rozdaje aktorom tabletki mające być narkotykami. Robi to w sposób znany z rozdawania Eucharystii. Częstowaniu aktorów towarzyszą słowa „ciało boże”, a w odpowiedzi słyszymy „amen”.
W rozważaniu na temat świętości słyszymy za to, że „święty to jest otwór w d…”. Aktor grający Johna Lennona przedstawiony jest jak Jezus Chrystus. Aktorzy podchodzą do niego, wkładają dłonie w jego rany i rozbierają go do naga. Zresztą nagości jest tu bardzo dużo. Niemal każdy z aktorów prezentuje swoje genitalia. Dla widzów spektakli Teatru Powszechnego w Warszawie nie jest to żadne zaskoczenie. Tam aktorzy są znani swojej widowni tak samo z twarzy, jak i z roznegliżowanych stref intymnych. „Imagine”, będący koprodukcją teatrów łódzkiego i warszawskiego, zgromadziło aktorów również stołecznej sceny.
„Imagine” Lennona miało był wezwaniem do rewolucji, odrzucenia Boga i flirtem z komunistyczną wizją państwa. „Imagine” Krystiana Lupy jest spektaklem pełnym wulgaryzmów, niczym nieuzasadnionej nagości aktorów i wielością scen bluźnierczych. W założeniu twórców miała to być artystyczna podróż do świata kontrkultury, czasów tożsamościowej i kulturowej rewolucji przełomu lat 60. i 70. XX wieku. W efekcie to bełkot, w którym przez kilkanaście minut wysłuchujemy rozważań na temat znaczenia słowa „ale”, a pytania egzystencjonalne sprowadzone są do propozycji zrobienia herbaty. Natomiast wywody bohaterów są sztafetą kompromitacji intelektualnej. Spektakl o „zakłamywaniu w imię wyższej nieokreśloności” jest jedynie marnym pokazem pogardy dla społeczeństwa szukającego wartości w wierze w Boga. A całe sześciogodzinne przedstawienie można sprowadzić do padających ze sceny słów: „wypierd… z tą Biblią”.
#Imagine
Lupa sprzed trzydziestu lat to metafizyka półmroku. Dzisiejszy to już tylko odór samozadowolenia.
niestety ma Pan rację.