Białe Kruki są wszędzie

Białe kruki – to następny wiersz z tomu Po Między mojego znajomego, Łukasza Sroki, fenomenalnego finansisty, ale także wrażliwego poety.

Łukasz Sroka posiada bardzo rzadką umiejętność łączenia ścisłego umysłu finansisty, poruszającego się wśród liczb, cyferek i paragrafów, z wrażliwością poety. To bardzo cenne, bowiem prawdziwie piękne dusze wiedzą, że do życia potrzebny jest nie tylko chleb.
“Białe kruki” to następny wiersz Łukasza.

 

 

 

Białe kruki

 

 

 

 

 

 

 

 

Białe Kruki

 

Martwość rzeczy złośliwych

Czarne koty niosą szczęście

Życiowość idei szlachetnych

Mówi: One są wszędzie

 

Wśród martwości są wśród żywych?

Tak!

Białe Kruki, one są wszędzie.

 

 

Łukasz Sroka

 

 

 

 

 

 

Biały kruk

Czyli: rzadkość, najczęściej rzadka książka.

 

Wymyślił go autor satyr Juwenalis. Kruk jest ptakiem złowróżbnym także z racji swojej czerni, jest zresztą czerni uosobieniem.

 

Jest czarny jak kruk. Symbolicznie więc biały kruk byłby czymś w rodzaju sprzeczności, czyli niemożliwości. Ale są zwierzęta albinosy, choć są rzadkością, zatem i biały kruk może się pojawić. Symboliczne krucze funkcje czynią z białego kruka rzadkość nad rzadkościami. To prawdziwy rara avis.

 

Jerzy Bralczyk

 

https://sjp.pwn.pl/ciekawostki/haslo/Bialy-kruk;5391754.html

 

 

 

 

Juwenalia

Decimus Junius Juvenalis (łac  [dɛkɪmʊs juːniʊs jʊwɛnaːlɪs]), znany w języku angielskim jako Juwenalisa (/ dʒ ù v ən əl / JOO -vən-əl), był rzymskim poetą aktywnym w późnym pierwszej i na początku II wieku naszej ery.

 

Jest autorem zbioru wierszy satyrycznych znanych jako Satyry.

 

Szczegóły życia autora są niejasne. Jeden z niedawnych uczonych twierdzi, że jego pierwsza książka została opublikowana w 100 lub 101 roku. Ze względu na wzmiankę o dawnej postaci politycznej, jego piąta i ostatnia zachowana książka musi pochodzić z okresu po 127 roku.

 

Juvenal napisał co najmniej 16 wierszy w formie wierszowej heksametru daktylowego. Wiersze te obejmują szereg tematów rzymskich. Podążają za Luciliusem – twórcą rzymskiego gatunku satyry i wpisują się w tradycję poetycką, która obejmuje również Horacego i Persiusa.

 

Satyry są ważnym źródłem do badań starożytnego Rzymu. Na pierwszy rzut oka Satyry można odczytać jako krytykę pogańskiego Rzymu. Ta krytyka mogła zapewnić im przetrwanie w chrześcijańskich skryptoriach klasztornych, chociaż większość starożytnych tekstów nie przetrwała.

 

https://en.wikipedia.org/wiki/Juvenal


#Poezja