Alkoholizm Jaracza

Alkoholizm Jaracza – Wyborna anegdota z życia mistrza Stefana Jaracza i jego ambiwalentnego stosunku do napojów wyskokowych.

Czy w ogóle istniał i jak w rzeczywistości wyglądał alkoholizm Jaracza.

 

 

 

Alkoholizm Jaracza

 

 

 

 

Alkoholizm Jaracza

Jest rzeczą ogólnie wiadomą, że Stefan Jaracz żywił wielką sympatię do wyrobów Państwowego Monopolu Spirytusowego.

 

Pewnego razu siedząc w barze z przyjaciółmi mistrz Stefan oświadczył:

 

– Wiecie, moi kochani, właściwie to ja jestem nawróconym alkoholikiem…

 

– Jak to? – zawołał ktoś. – Trąbisz przecież, jak stary huzar!

 

– No właśnie byłem kiedyś abstynentem, a potem…  n a w r ó c i ł e m  s i ę!

 

 

 

 

Stefan Jaracz

Stefan Jaracz (ur. 24 grudnia 1883 w Żukowicach Starych k. Tarnowa, zm. 11 sierpnia 1945 w Otwocku) – polski aktor teatralny i filmowy, pisarz, publicysta; założyciel i dyrektor teatru Ateneum w Warszawie.

 

Ukończył szkołę podstawową w Tarnowie. Relegowany z tarnowskiego gimnazjum za działalność w postępowej organizacji patriotyczno-radykalnej “Promieniści”, gdzie wraz z Marianem Kukielem i Karolem Radkiem współtworzył koło tarnowskie. Początkowo trafił do gimnazjum w Jaśle, a ostatecznie maturę złożył eksternistycznie w 1903 r. w gimnazjum w Bochni. Studiował na Wydziale Filozoficznym Uniwersytetu Jagiellońskiego.

 

Po studiach występował w teatrach w Krakowie, Poznaniu, Łodzi, a ostatecznie w Warszawie. Specjalizował się w tworzeniu postaci „z ludu”. Najprostszymi środkami opartymi na naturalistycznej metodzie mistrza Kazimierza Kamińskiego ukazywał złożoną psychikę człowieka. Do pamiętnych jego ról należą m.in. tytułowe w Judaszu Kazimierza Przerwy-Tetmajera, Szczęściu Frania Perzyńskiego, a także jako Grzegorz Dyndała Moliera, Smugoń w Przepióreczce Żeromskiego, Rejent w Zemście Fredry, czy Kaliban w Burzy Szekspira.

 

Od wczesnej młodości przyjaźnił się z Juliuszem Osterwą. Pracowali wspólnie w teatrach Krakowa i Poznania. Dzielili również mieszkanie. Dyrektor Osterwa zaprosił go do zespołu Reduty, a później także Teatru Narodowego. Współpraca z Jaraczem nieraz okazywała się kłopotliwa ze względu na chorobę alkoholową, do której z żalem przyznał się w ostatnich pismach z lat 40.

 

W czasie okupacji niemieckiej związał się z polityczno-wojskową katolicką organizacją podziemną Unia. Po wykonaniu w marcu 1941 wyroku sądu Polski Podziemnej na Igo Symie został aresztowany i osadzony na Pawiaku. 5 kwietnia 1941 został wywieziony do niemieckiego obozu koncentracyjnego Auschwitz-Birkenau. Został zwolniony po licznych interwencjach 15 maja 1941 roku.

 

Zmarł w sanatorium w Otwocku na gruźlicę gardła, która ujawniła się po jego pobycie w obozie. Został pochowany w alei zasłużonych na cmentarza Powązkowskim w Warszawie (rz. 1, m. 60/61). Autorem rzeźby na nagrobku jest Stanisław Sikora.

 

Uważany za jednego z największych aktorów polskich i współtwórcę nowoczesnej sztuki aktorskiej.

 

https://pl.wikipedia.org/wiki/Stefan_Jaracz


#StefanJaracz